Χρονιά ορόσημο ήταν για την Ελλάδα το 2004.
Ήταν η χρονιά των Ολυμπιακών Αγώνων, των εκλογών, της κυβερνητικής αλλαγής, του χρυσού ποδοσφαιρικού καλοκαιριού. Η χρονιά που θρηνήσαμε τους μαθητές στο πολύνεκρο δυστύχημα στο Μαλιακό, αλλά και τους νεκρούς στις συμφορές που χτύπησαν αλλεπάλληλα τις Ένοπλες Δυνάμεις. Η χρονιά που επέστρεψαν στην πολιτική ζωή οι καταγγελίες για σκάνδαλα και οι εξεταστικές επιτροπές. Για την Κύπρο το 2004 ήταν η χρονιά της Ευρώπης και του δημοψηφίσματος.
Κατά τα άλλα, η τρομοκρατία συνέχισε να σκορπίζει τον πανικό ανά τον κόσμο. Στόχος της αυτή τη φορά οι μαθητές του Μπεσλάν στον Καύκασο και η Μαδρίτη. Στο Ιράκ και την Αφρική ο θάνατος εξακολουθεί να είναι καθημερινότητα, όπως και στα κατεχόμενα από το Ισραήλ αραβικά εδάφη, όπου οι Παλαιστίνιοι «αποχαιρέτησαν» τον ηγέτη τους Γιασέρ Αραφάτ, όχι όμως και το όνειρό τους για μία ελεύθερη πατρίδα.
Πιο κοντά στο δικό τους όνειρο βρέθηκαν πάντως εκατομμύρια Ευρωπαίων που είδαν την ΕΕ να γκρεμίζει τα σύνορα και να ενώνει τους λαούς της Γηραιάς Ηπείρου, διεκδικώντας ένα περιβάλλον ειρηνικής και σταθερής ανάπτυξης.
Στην άλλη άκρη το Ατλαντικού, το 2004 αποδείχτηκε δημιουργικό όχι μόνο για τον Τζορτζ Μπους που κέρδισε μία ακόμη τετραετία στο Λευκό Οίκο, αλλά και την αμερικανική οικονομία που, παρά τις τιμές ρεκόρ του πετρελαίου στις διεθνείς αγορές και τα απειλητικά «δίδυμα» ελλείμματα, εισήλθε σε τροχιά ανάκαμψης βοηθούμενη και από την πρωτοφανή υποχώρηση του δολαρίου έναντι του ευρώ.
Στην Ελλάδα ωστόσο η οικονομία βρέθηκε «εγκλωβισμένη» στην απογραφή με την απειλή των κυρώσεων από την ΕΕ να πλανάται ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από τη χώρα.
Άραγε αν οι μισθοί γυρίσουν στο 2004, μαζί τους θα γυρίσουν και οι τιμές των προϊόντων, οι τιμές στη βενζίνη και στο πετρέλαιο θέρμανσης? Δεν νομίζω..Τάκη!!!
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου