Ο Αντώνης Σαμαράς, στην πρώτη του συνέντευξη μετά το θυελλώδες εξαήμερο για τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης, τονίζει σε όλους τους τόνους ότι «δεν πρόκειται για συγκυβέρνηση, αλλά για μεταβατική κυβέρνηση ειδικού σκοπού». Στόχος της, «να αποφευχθούν τα χειρότερα», για να μπορέσει αμέσως μετά «ο ίδιος ο λαός να δώσει ισχυρή εντολή σε νέα κυβέρνηση». Αυτή την ισχυρή εντολή ζητά ήδη ο Α. Σαμαράς για τη Ν.Δ. και ξεκαθαρίζει ότι «όσοι φαντάζονται ότι μια μεταβατική κυβέρνηση μπορεί να παρατείνει τη θητεία της επ’ αόριστον ή ότι οι εκλογές μπορούν να γίνουν μήνες μετά, κάνουν λάθος».
Ποιες οι αρμοδιότητες αυτής της κυβέρνησης. Θα περιοριστεί στην έγκριση της δανειακής σύμβασης και στα απολύτως απαραίτητα; Ο Λουκάς Παπαδήμος μίλησε και για τα όσα απορρέουν από τη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου...
Αυτή η κυβέρνηση είναι ειδικού σκοπού και μεταβατικού χαρακτήρα. Ομως, αυτό δεν μειώνει καθόλου τη σημασία και τον ρόλο της. Βασικό της έργο, να επανορθώσει τη μεγάλη ζημιά που έγινε με την εξαγγελία δημοψηφίσματος, που διέλυσε κάθε αξιοπιστία της χώρας διεθνώς και απείλησε να τη θέσει εκτός Ευρώπης και εκτός ευρώ. Ενώ ακύρωσε και την εκταμίευση της 6ης δόσης, που είχε επισήμως εγκριθεί στις Βρυξέλλες με την απόφαση της 26ης Οκτωβρίου... Πρωταρχικό χρέος της νέας μεταβατικής κυβέρνησης είναι να εξασφαλίσει ξανά την 6η δόση και να ολοκληρωθεί η ευρωπαϊκή απόφαση για το κούρεμα του χρέους, ώστε να αποφύγει η Ελλάδα τη χρεωκοπία. Γιατί χωρίς αυτά η χώρα θα έμπαινε σε μια περιδίνηση χωρίς προηγούμενο. Και θα διέτρεχε κινδύνους που δεν τους φαντάζεται κανείς. Αντιληφθήκαμε αμέσως τις φοβερές συνέπειες που μπορούσε να είχε η απίστευτη εκείνη απόφαση για «δημοψήφισμα» και ο αντίκτυπός της στο εξωτερικό. Και θέσαμε τέσσερις στόχους άμεσα:
- Να ματαιωθεί το δημοψήφισμα πάση θυσία, όπως ανέφερα τότε.
- Να απομακρυνθεί ο κ. Παπανδρέου από την πρωθυπουργία.
- Να ανοίξει ο δρόμος για εκλογές το ταχύτερο.
- Να δημιουργηθεί νέα, μεταβατική κυβέρνηση -όχι συγκυβέρνηση- ώστε να ξεμπλοκάρει την 6η δόση και τη δανειακή σύμβαση.
Μέσα σε λιγότερο από δέκα μέρες πετύχαμε και τους τέσσερις στόχους! Αυτό δεν σημαίνει ότι λύθηκαν τα προβλήματα. Ούτε σημαίνει ότι άλλαξε η γενικότερη στάση μας πάνω στα προβλήματα. Σημαίνει, όμως, ότι αποφεύχθηκαν τώρα τα χειρότερα και δημιουργήθηκε κάποια προοπτική. Εκεί που υπήρχε απόλυτο σκοτάδι και βρισκόμασταν μια ανάσα από το χάος... Και, εν πάση περιπτώσει, μετά απ’ όλα αυτά που έγιναν, μετά απ’ όλα αυτά που ήλθαν στο φως, τι ήταν προτιμότερο; Μεταβατική κυβέρνηση τριών μηνών και στη συνέχεια εκλογές ή να συνεχιζόταν η προηγούμενη απελπιστική κατάσταση για άλλα δύο χρόνια;
Εσείς έχετε πει ότι έχουμε χάσει πολύτιμο χρόνο για να γίνουν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Υπ’ αυτές τις συνθήκες, οι εκατό μέρες μέχρι τις εκλογές δεν είναι πολυτέλεια;
Η νέα μεταβατική κυβέρνηση δεν θα κάνει, ούτε θα μπορούσε να κάνει, όσα δεν έγιναν εδώ και δύο χρόνια ή εδώ και δεκαετίες. Είναι παράλογο να της βάζουμε τον πήχη τόσο ψηλά. Ομως, μπορεί να κλείσει τις άμεσες εκκρεμότητες (6η δόση), να αποκαταστήσει την αξιοπιστία της χώρας διεθνώς και να αποτρέψει τη χρεωκοπία (με την ολοκλήρωση της νέας δανειακής σύμβασης). Η χώρα πρώτα πρέπει να σταθεί στα πόδια της -γιατί έως τώρα κατέρρεε- κι ύστερα να δούμε πώς θα τρέξει. Πρώτα να δημιουργηθεί μια απόλυτα απαραίτητη ανακούφιση. Κι ύστερα να αναδείξουμε μια ελπιδοφόρα προοπτική. Αυτό το τελευταίο μπορεί να υπάρξει μόνο από μια νέα κυβέρνηση, εκλεγμένη και με ισχυρή εντολή. Αλλά για να φτάσουμε σε ομαλές εκλογές και να υπάρξει ισχυρή εντολή, πρέπει να αποκατασταθεί κλίμα ομαλότητας στο εσωτερικό και κλίμα εμπιστοσύνης στο εξωτερικό. Τις «τελευταίες μέρες της Πομπηίας» που ζήσαμε, υπήρχε απόγνωση και μέσα και έξω από την Ελλάδα. Η νέα μεταβατική κυβέρνηση ήδη δημιούργησε κάποια ανακούφιση και μέσα και έξω από την Ελλάδα. Κι αυτό δεν είναι μικρό πράγμα.
Θα ψηφίσετε τον Προϋπολογισμό; Τι νόημα θα έχει, αφού όλα εκκρεμούν;
Ο Προϋπολογισμός του 2012 ουσιαστικά έχει ήδη ψηφιστεί! Με μέτρα που ήδη έχουμε περάσει: Με το Μεσοπρόθεσμο το καλοκαίρι και με το πρόσφατο πολυνομοσχέδιο. Είναι διαδικαστικό θέμα πλέον. Εμείς δεν θα αμφισβητήσουμε αυτά που έχουν ήδη ψηφιστεί για την επόμενη χρονιά. Θα διατηρήσουμε όμως το δικαίωμα, σε κάθε ευκαιρία που θα δοθεί, να ζητήσουμε αλλαγή σε ό,τι πρέπει να αλλάξει γιατί δεν δουλεύει. Η συζήτηση μέσα στην Ελλάδα για το ποια πολιτική μπορεί να μας βγάλει από το αδιέξοδο και ποια όχι έχει ήδη γίνει. Τώρα πρέπει να αρχίσει η συζήτηση με τους εταίρους για το τι δούλεψε και τι όχι. Εμείς σε αυτή τη συζήτηση προσερχόμαστε με τις θέσεις μας δικαιωμένες και χωρίς διαδικαστικές αγκυλώσεις. Αλλωστε, όλοι συνειδητοποιούν ότι πρέπει να γίνουν αλλαγές πολιτικής. Δεν θέλουμε να αλλάξουμε τους στόχους (εξάλειψη ελλειμμάτων, μείωση χρέους, διαρθρωτικές αλλαγές), αλλά τους τρόπους: χρειάζεται επειγόντως ανάκαμψη και ανάπτυξη, για να βγούμε από την κρίση. Αυτό λέγαμε πάντα. Σε αυτό επιμένουμε πάντα.
Το φορολογικό, το άνοιγμα των επαγγελμάτων και τόσα άλλα θα μείνουν πίσω ή θα ζητήσετε αλλαγές και θα τα ψηφίσετε σ’ αυτή την Βουλή με αυτή την, έστω μεταβατική, κυβέρνηση;
Θα εξακολουθούμε να θέτουμε τις προτάσεις μας - κάποιος πρέπει να υποδεικνύει τον εναλλακτικό δρόμο. Κάποια πράγματα ίσως ήδη τα συνειδητοποιούν. Σε κάποια άλλα θα χρειαστεί κι άλλος χρόνος. Δεν θα μπλοκάρουμε όσα πρέπει να γίνουν, ώστε να βγει η Ελλάδα από το φάσμα της χρεωκοπίας το ταχύτερο. Και δεν θα πάψουμε να πιέζουμε για διαφορετικό μείγμα πολιτικής. Μόνο που αυτό το τελευταίο θέλει δύο πράγματα:
- Να έχουμε αποφύγει τα χειρότερα τώρα.
- Και να έχει δώσει ο ίδιος ο λαός ισχυρή εντολή σε νέα κυβέρνηση.
Το πρώτο -να αποφευχθούν τα χειρότερα- θα είναι έργο της τωρινής, μεταβατικής κυβέρνησης. Το άλλο -ισχυρή λαϊκή εντολή και νομιμοποίηση- θα έλθει αμέσως μετά.
«Δεν είμαστε εντελώς εκτός κινδύνου»
Υπάρχει η αίσθηση ότι αυτή η κυβέρνηση, λόγω εκτάκτων συνθηκών, μπορεί και να παρατείνει τον βίο της πέραν του Φεβρουαρίου...
Η κυβέρνηση αυτή είναι μεταβατική -όπως τόνισε ο νέος πρωθυπουργός- και δεσμεύεται από την απόφαση που βγήκε την περασμένη Κυριακή στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Εκείνη η απόφαση προσδιορίζει εκλογές στις 19 Φεβρουαρίου. Οσοι φαντάζονται ότι μια μεταβατική κυβέρνηση μπορεί να παρατείνει τη θητεία της επ’ αόριστον ή ότι οι εκλογές μπορούν να γίνουν μήνες μετά, κάνουν λάθος. Η ημερομηνία εκλογών λειτουργεί σταθεροποιητικά μέσα στην κοινωνία από σήμερα. Οποιος το αμφισβητεί αυτό, αφαιρεί μια απαραίτητη βαλβίδα ασφαλείας και υπονομεύει τη μεταβατική κυβέρνηση και το έργο της. Νομίζω ότι κανείς δεν θα σκεφθεί τόσο επιπόλαια.
Η χώρα έχει ξεπεράσει τον φόβο μιας άτακτης χρεωκοπίας;
Η χώρα έχει ξεπεράσει άμεσους -πολύ άμεσους- κινδύνους που διέτρεξε προς στιγμήν! Το χειρότερο είναι πως δεν μας απείλησαν κάποιοι, μας απείλησε μια κρίση που ξέφευγε από κάθε έλεγχο από οποιονδήποτε. Αυτό αποφεύχθηκε για την ώρα. Αλλά δεν είμαστε εντελώς εκτός κινδύνου. Πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε.
«Υπάρχει νέα πραγματικότητα και όχι υπαναχώρηση»!
Σας φοβίζει η κατάσταση στην Ιταλία και ο πιθανός αντίκτυπος στην Ελλάδα;
Δεν ξέρω πόσοι το κατάλαβαν, αλλά βρεθήκαμε για μέρες χωρίς κυβέρνηση στην Ελλάδα και ουσιαστικά χωρίς πρωθυπουργό, την ώρα που η κρίση ετοιμαζόταν να χτυπήσει την Ιταλία. Και τελικά τη χτύπησε. Αλλάζοντας τελείως τα δεδομένα για την κρίση χρέους στην Ευρώπη. Κι επειδή η κρίση της Ιταλίας -που τώρα μόλις αρχίζει- μπορεί να αλλάξει πάρα πολλά, δεν ήταν δυνατό να μένει η Ελλάδα παγιδευμένη στα αδιέξοδα που είχαν δημιουργηθεί. Επρεπε να βγούμε. Και πήραμε πρωτοβουλία να τη βγάλουμε.
Η Ευρώπη της αλληλεγγύης εξακολουθεί να υπάρχει ή πάμε στην Ευρώπη πολλών ταχυτήτων και ενός διευθυντηρίου;
Εμείς, πάντως, μένουμε σταθεροί στην ευρωπαϊκή μας πολιτική. Που ήταν πάντα και παραμένει μια Ευρώπη της αλληλεγγύης και της ευθύνης. Της ευθύνης κάθε κράτους-μέλους χωριστά. Και της αλληλεγγύης όλων προς όλους. Αλλά και της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας. Ολα αυτά δοκιμάστηκαν τον τελευταίο καιρό. Κι όλα αυτά πρέπει να αποκατασταθούν.
Από το αίτημα για εκλογές φθάσατε στη μεταβατική κυβέρνηση και από την αντιμνημονιακή πολιτική στην έγκριση της δανειακής σύμβασης... Τι επέβαλε αυτή τη μετατόπιση; Κάποιοι -και μέσα στην Ν.Δ.- μιλούν για υπαναχώρηση...
Η κριτική μας στο Μνημόνιο δικαιώθηκε πλήρως. Το πρόβλημα είναι ότι ακριβώς επειδή η έως τώρα πολιτική οδήγησε σε τέτοιο αδιέξοδο, κατέστη αναπόφευκτο αυτό που όλοι -και εμείς ως αντιπολίτευση, αλλά και η προηγούμενη κυβέρνηση- συμφωνούσαμε ότι πρέπει να αποφευχθεί: το μεγάλο κούρεμα του χρέους. Τώρα έπρεπε να αποφευχθούν τα ακόμα χειρότερα, που προς στιγμήν απειλήθηκαν, και να μπούμε σε νέο δρόμο για να διεκδικήσουμε την απαραίτητη ανάκαμψη. Πράγμα που σημαίνει αξιόπιστη κυβέρνηση προς τα έξω, ηρεμία μέσα στη χώρα και επιμονή στην ανάγκη ανάκαμψης και ανάπτυξης. Αυτά τα τρία καταφέραμε τις τελευταίες μέρες. Υπάρχει νέα πραγματικότητα, ασφαλώς. Αλλά δεν υπάρχει υπαναχώρηση!
Οδηγηθήκατε εξ ανάγκης σε μια ιδιότυπη συγκυβέρνηση. Αν αυτό είχε γίνει πριν από έναν χρόνο ή το καλοκαίρι, μήπως η χώρα θα είχε αποφύγει αυτόν τον εφιάλτη;
Δεν υπάρχει συγκυβέρνηση! Υπάρχει μεταβατική κυβέρνηση ειδικού σκοπού. Αυτό ακριβώς είχαμε ζητήσει, σε πολύ λιγότερο οριακές συνθήκες τον περασμένο Ιούνιο. Αλλά, όπως γνωρίζετε, η πρότασή μας απορρίφθηκε τότε...
«Κανείς δεν σώζει όσους έχουν μανία αυτοκαταστροφής»
Μετά τις εκλογές του Φεβρουαρίου και με δεδομένες τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα για τη δανειακή σύμβαση, τι περιθώρια διαπραγμάτευσης υπάρχουν;
Πρώτον, η οικονομική πολιτική κρίνεται και επανακρίνεται κάθε τρίμηνο. Δεύτερον, νέα μέτρα για το 2011 και το 2012 η τρόικα έχει αποκλείσει. Υστερα, υπάρχει ρητή δέσμευση για διαπραγμάτευση νέων μέτρων που θα αφορούν το 2013 και πρέπει να συμφωνηθούν έως τον Ιούνιο του 2012. Και τότε θα είμαστε πια εμείς κυβέρνηση. Αλλά το πιο σημαντικό είναι άλλο: ότι ήδη η Ευρώπη πλέον μπαίνει σε δεύτερη ύφεση, πριν καλά καλά συνέλθει από την προηγούμενη! Κι αυτό υποχρεωτικά αλλάζει πολλά στις διαθέσεις και προτεραιότητες όλων. Οπότε, υπάρχει έδαφος συζήτησης. Φτάνει η χώρα να έχει αξιοπιστία. Γιατί κανείς δεν σώζει όσους έχουν μανία αυτοκαταστροφής. Το πολύ τελευταίο διάστημα, αυτό ακριβώς έδειχνε η προηγούμενη κυβέρνηση.
Αν είστε ο πρωθυπουργός της χώρας μετά τον Φεβρουάριο, τι θα θέσετε προς διαπραγμάτευση;
Την ανάγκη ανάκαμψης! Αμεσα! Και ανάπτυξης το ταχύτερο. Τώρα η οικονομία βουλιάζει, οι επιχειρήσεις κλείνουν, η ανεργία εκτινάσσεται, η μεσαία τάξη διαλύεται, οι νέοι εγκαταλείπουν τη χώρα. Δεν πάει άλλο. Αλλωστε, αυτά τα έθετα και θα τα θέτω συνεχώς. Τώρα πια, έχω ισχυρότερα επιχειρήματα: το πού οδήγησε η πέραν πάσης προσδοκίας ύφεση των τελευταίων δύο ετών. Εχω ακόμα ισχυρότερο επιχείρημα το πού μπορεί να οδηγήσει την Ελλάδα η επερχόμενη πανευρωπαϊκή ύφεση. Ελπίζω -εκτός από ισχυρότερα επιχειρήματα- από τον Μάρτιο να έχω και ισχυρότερη θέση, τη στήριξη του ελληνικού λαού.
Στην περίπτωση που μετά την εκλογική αναμέτρηση η Ν.Δ. είναι το πρώτο κόμμα, αλλά δεν έχει κυβερνητική πλειοψηφία, θα επιχειρήσετε μια κυβέρνηση συνεργασίας ή θα προκαλέσετε νέα εκλογική αναμέτρηση; Δεν θα είναι παρακινδυνευμένη άλλη μια περίοδος κυβερνητικής ασάφειας και αστάθειας για τη χώρα;
Πρέπει να καταλάβετε ότι είναι συμφέρον για τη χώρα -όχι για μένα ή για το κόμμα μου- το αίτημα της ανάκαμψης να έχει τη σαφή στήριξη και την ισχυρή εντολή του ελληνικού λαού. Αυτό επιδιώκω. Χωρίς αυτό, η θέση της Ελλάδας θα είναι πιο αποδυναμωμένη. Οχι η δική μου μόνο.
«Δεν υπάρχουν πυρήνες στη Ν.Δ. και δεν δέχομαι οποιοδήποτε βέτο»
Στη Ν.Δ. υπάρχει ένας ισχυρός πυρήνας που υποστηρίζει ότι η συναίνεση και η συνεργασία των αστικών κομμάτων είναι η λύση στις μέρες μας. Μέρος του πυρήνα αυτού έκανε την εμφάνισή του και την περασμένη εβδομάδα. Πώς θα αντιμετωπίσετε ένα πιθανό βέτο αυτού του πυρήνα στην πορεία προς την αυτοδυναμία;
Δεν υπάρχουν πυρήνες. Και δεν δέχομαι οποιοδήποτε βέτο. Η Νέα Δημοκρατία κατάφερε μέσα σε δύο χρόνια, από κόμμα που υπέστη δεινή εκλογική συντριβή, να μετατραπεί σε μοναδικό εκφραστή μιας εναλλακτικής πολιτικής, με την κριτική της που δικαιώθηκε και τις προτάσεις της που έγκαιρα έκανε και πλέον αναγνωρίστηκαν. Τώρα αναδείχθηκε και εγγυητής της ομαλότητας, της σταθερότητας και της αξιοπιστίας της χώρας. Μην ξεχνάτε πως όλα αυτά που έγιναν τελευταίες μέρες ξεκίνησαν με δική μας πρωτοβουλία και ολοκληρώθηκαν με τη δική μας επιμονή. Αυτό το αντιλαμβάνονται όλοι. Και το αναγνωρίζουν όλοι. Μην αναζητείτε τέτοια φαινόμενα στις γραμμές μας. Συζήτηση υπάρχει, ασφαλώς. Απόψεις υπάρχουν. Αλλά τέτοια... βέτο δεν υπάρχουν! Ούτε μπορούν να υπάρξουν.
Τι σκεφτήκατε όταν, όλες αυτές τις ημέρες, ακούγατε τα σχόλια κορυφαίων κοινοτικών αξιωματούχων για τη στάση σας;
Ακουσα πολλά, αρκετές φορές και αντίθετα μεταξύ τους. Πυξίδα μου είναι τι συμφέρει τη χώρα μου, όχι οι έπαινοι ή οι ψόγοι απ’ έξω.
Οι πιέσεις, πάντως, που δεχθήκατε και δημοσίως από τις Βρυξέλλες ήταν ιδιαίτερα έντονες. Τόσο που να μπορεί να υποστηρίξει κάποιος ότι η δική σας δέσμευση, η δέσμευση των μελλοντικών κινήσεών σας, ήταν το αντικείμενο του μπρα-ντε-φερ με την Ε.Ε...
Εχω δείξει πολλές φορές στο παρελθόν, ότι δεν είναι οι πιέσεις που καθορίζουν τη στάση μου, αλλά οι κίνδυνοι για τη χώρα, οι προοπτικές της χώρας και το εθνικό συμφέρον. Βρεθήκαμε, όχι στο παρά πέντε, όχι στο παρά ένα, μάλλον στο παρά... μισό, μπροστά σε μια πολύ μεγάλη απειλή! Οχι γιατί κάποιοι μας πίεζαν, αλλά γιατί είχε χαθεί ο έλεγχος. Αυτό στάθμισα. Και νομίζω ότι είχα δίκιο. Αλλωστε, εκ των υστέρων όλοι ανακουφίστηκαν...
Θέσατε ζήτημα εθνικής αξιοπρέπειας όταν ο Ζαν – Κλοντ Γιούνκερ ζήτησε συνυπογραφή των δεσμεύσεων. Η Ε.Ε., όμως, επιμένει και το θέτει ως όρο για την εκταμίευση της 6ης δόσης - κι όχι μόνο. Πώς θα το αντιμετωπίσετε αυτό, στο πλαίσιο της νέας κυβέρνησης στην οποία συμμετέχετε;
Δεσμεύομαι γι’ αυτά που έχω δεσμευτεί. Και η χώρα πρέπει να ορθοποδήσει, όχι να... τσαλακωθεί.
Η λύση θα μπορούσε να είναι μια δική σας επιστολή, όπου θα επαναλαμβάνετε όσα δημοσίως έχετε τονίσει και δεσμευτεί; Θα αρκούσε;
Αυτά που έχω ήδη πει -εδώ και έναν χρόνο περίπου- είναι όσα είπε και ο Κοέλιο στην Πορτογαλία πριν τις εκλογές στη χώρα του. Αυτό θα διαμηνύσω και στους εταίρους μας.
Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή στην όλη διαπραγμάτευση των τελευταίων ημερών;
Οταν, το βράδυ της προηγούμενης Τετάρτης, επιβεβαιώθηκε πλήρως αυτό που μέρες υποπτευόμουν: ότι κάθε προσπάθεια να βρεθεί λύση μπλεκόταν στις απίστευτες εσωτερικές ισορροπίες του ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτό δεν έπαψα να υπογραμμίζω ότι δεν είμαστε εμείς που μπλοκάρουμε τη λύση.
Τι κέρδισε και τι έχασε το πολιτικό σύστημα από αυτή την εξαήμερη διαδικασία;
Τι θα πει «το πολιτικό σύστημα»; Αυτό είναι πολύ ισοπεδωτικό και δεν το δέχομαι! Εγώ πήρα πρωτοβουλία να βρεθεί λύση και βρέθηκε λύση. Κάτι τέτοιο δεν πέτυχε ποτέ στην Ελλάδα κόμμα της αντιπολίτευσης. Δεν μπορούν να ταυτίζουν εμένα που έλυσα το πρόβλημα με εκείνους που δημιούργησαν το πρόβλημα. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι! Ο κόσμος ξέρει ποιος και γιατί ξεκίνησε αυτή την «ανατροπή». Οπως όλοι ξέρουν ποιος και γιατί την μπλόκαρε συνεχώς. Κι όλα αυτά, τελικώς, βγήκαν στο φως. Οπότε αποδείχθηκε, δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
«Μέχρι την Τετάρτη, δεν είχε γίνει πρόταση στον Παπαδήμο»
Είχατε συμφωνήσει στην επιλογή του Φίλιππου Πετσάλνικου; Πώς επέστρεψε η συζήτηση στον Λουκά Παπαδήμο;
Οπως σας είπα, από την αρχή κατέστησα σαφές πως όσο υπάρχει η σημερινή Βουλή, ευθύνη για υπόδειξη άλλου πρωθυπουργού ανήκει στο κόμμα της τωρινής πλειοψηφίας, το ΠΑΣΟΚ. Εγώ δεν έχω πρόβλημα με πρόσωπα. Φτάνει η νέα κυβέρνηση να είναι μεταβατική. Για να αποφύγει τα χειρότερα τώρα και να πάει σε εκλογές το ταχύτερο. Αντιλαμβάνεστε τι θα γινόταν αν εγώ έλεγα «δεν θέλω εκείνον ή θέλω τον άλλο»; Αμέσως θα με κατηγορούσαν ότι εγώ μπλόκαρα τα πάντα! Εδώ πήγαν να με κατηγορήσουν παρά το γεγονός ότι δεν το έκανα. Οπως εξήγησα, εγώ δεν είχα πρόβλημα με οποιοδήποτε πρόσωπο. Αλλά δεν δεχόμουν κανέναν όρο.
Είχε απορρίψει η Ν.Δ. την επιλογή Παπαδήμου στην πρώτη φάση;
Ποια «πρώτη φάση»; Εδώ αποδείχθηκε ότι πρόταση στον κ. Παπαδήμο δεν είχε γίνει ποτέ μέχρι την παραμονή της επιλογής του! Με τον κ. Παπαδήμο εγώ μίλησα για πρώτη φορά το βράδυ της Τετάρτης προς Πέμπτη. Και μάλιστα μετά τα μεσάνυχτα! Του εξήγησα ότι δεν είχα κανένα πρόβλημα με το πρόσωπό του, του εξήγησα ότι δεν δέχομαι κανέναν όρο, μου είπε ότι δεν έθεσε ποτέ κανέναν όρο και το πράγμα ξεμπλόκαρε. Μέχρι τότε, όμως, ούτε εμείς είχαμε εκφράσει την παραμικρή αντίθεση, ούτε εκείνος είχε δεχθεί την οποιαδήποτε πρόταση! Καθαρές κουβέντες!
Γιατί δεν κλήθηκε η ΔΗΣΥ να συμμετάσχει στη νέα κυβέρνηση αν και είχε δηλώσει στήριξη, όπως και το κόμμα του Φώτη Κουβέλη, τουλάχιστον στην τελική συμφωνία;
Κλήθηκαν τα κόμματα που έχουν Κοινοβουλευτική Ομάδα, σύμφωνα με τον κανονισμό της Βουλής. Κι έτσι είναι το σωστό. Από κει και ύστερα, οποιοσδήποτε ήθελε μπορούσε να προτείνει κάποιον. Εγώ δεν είχα κανένα πρόβλημα με αυτό.
Πώς εκτιμάτε τη δική σας συμμετοχή στη νέα κυβέρνηση;
Πήραμε δύο πολύ σημαντικά υπουργεία: της Αμυνας και των Εξωτερικών. Και από ουσιαστική άποψη και με υψηλούς πατριωτικούς συμβολισμούς. Βεβαίως, μεγάλα προβλήματα στους τομείς αυτούς δεν θα λυθούν τους επόμενους τρεις μήνες. Αλλά αυτά τα μηνύματα που πρέπει να σταλούν, θα σταλούν.
ΣΤΗ ΧΡΥΣΑ ΤΑΒΟΥΛΑΡΗ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου