Η τάση μας για τις απολαύσεις του μίσους είναι στη φύση του ανθρώπου ....

Ουμπερτο Έκο (Umberto Eco)

«Το μίσος είναι ένα συναίσθημα που μεμιάς κατακλύζει τεράστια πλήθη, είναι εύκολο και ικανοποιητικό, ενώ η αγάπη είναι επιλεκτική, επομένως πιο δύσκολη.

Η αγάπη απομονώνει .

Αν αγαπώ τρελά μια γυναίκα, απαιτώ να αγαπά εμένα και όχι άλλους, ενώ μια μητέρα αγαπά με πάθος τα παιδιά της και θέλει να την αγαπούν κι εκείνα με προνομιακό τρόπο: η αγάπη είναι εγωιστική, κτητική, επιλεκτική.

Ασφαλώς, οι επιταγές της αγάπης επιβάλλουν να αγαπούμε “ τον πλησίον μας ως σεαυτόν” (όλους, έξι δισεκατομμύρια πλησίον), αλλ’ αυτή η επιταγή στην ουσία μάς συμβουλεύει να μη μισούμε κανέναν και δεν απαιτεί ν’ αγαπούμε έναν άγνωστο Εσκιμώο όπως τον πατέρα μας ή τον εγγονό μας. Η αγάπη μου θα είναι πάντα μεγαλύτερη για το εγγονάκι μου απ’ ό,τι για έναν κυνηγό φώκιας.

Αντίθετα, το μίσος μπορεί να είναι συλλογικό, και έτσι θέλουν να έχουν τα πράγματα οι δικτατορίες και οι λαϊκισμοί, και συχνά και οι θρησκείες στη φονταμενταλιστική εκδοχή τους: διότι το μίσος για τον εχθρό ενώνει τους λαούς και τους κάνει να πυρπολούνται όλοι από την ίδια φωτιά.

Η αγάπη μού ζεσταίνει την καρδιά απέναντι σε μετρημένους ανθρώπους — το μίσος καίει την καρδιά μου και τις καρδιές αυτών που είναι στο πλευρό μου απέναντι σε εκατομμύρια ανθρώπους , σε ένα κράτος, σε μία εθνότητα, σε ανθρώπους με διαφορετικό χρώμα ή διαφορετική γλώσσα.

Το μίσος δεν είναι ατομικιστικό, αλλά γενναιόδωρο, φιλανθρωπικό και αγκαλιάζει με μία μόνο κίνηση τεράστια πλήθη.

Η τάση μας για τις απολαύσεις του μίσους είναι τόσο φυσική, ώστε οι εξουσιαστές των λαών το βρίσκουν εύκολο να την καλλιεργήσουν ».

«L’Espresso».



ΠΗΓΗ: ramnousia.com