Του Δημήτρη Δανίκα
Να ξετυλίξουμε το κουβάρι από την αρχή. Για τους δύο Aντιεισαγγελείς η κουβέντα. Είμαι, ας πούμε, ο καθ’ ύλην αρμόδιος να καταπολεμήσω την φοροδιαφυγή. Τώρα. Μέσα σε συνθήκες πτώχευσης, καταστροφής και μεγιστοτεράστιας απελπισίας λαϊκής. Η καλύτερη, για το λειτούργημά μου, στιγμή. Με την προϋπόθεση, φυσικά, ότι είμαι καθαρός και ότι από κανένα λαμόγιο, επιχειρηματία ή πολιτικό, δεν έχω πιει ούτε καφέ ελληνικό.
Πάμε στο ψητό. Με την ρομφαία του Νόμου ορμώ. Ομως κάποιος αξιωματούχος, κάποιος πανίσχυρος πολιτικός η κάποιος μεγαλοκαρχαρίας αραχτός αρχίζουν το παιχνίδι το γνωστό.
Στην αρχή «να κάνουμε deal». Να συμφωνήσουμε ώστε να διαφύγει ο λήσταρχος πληρώνοντας το κατιτίς. Στην συνέχεια πιέσεις, απειλές, εκβιασμούς. Κόψε την πλάκα, μου διαμηνύουν οι «ταχυδρόμοι» οι γνωστοί. Αλλιώτικα θα σε στείλουμε αδιάβαστο στον Εξαποδώ.
Τι κάνω εγώ; Πρώτα τους μπαγλαρώνω στο πι και φι. Με όπλο το νόμο και την αγανάκτηση την μαζική. Ύστερα, την επόμενη στιγμή, δημοσίως βγαίνω και λέω την αλήθεια την πικρή. Τουτέστιν ονόματα, στοιχεία, αριθμούς, λεφτά που χρωστάνε και τις απειλές που εκτόξευσαν όπως περίπου οι Νονοί οι Αμερικανοί.
Ελα να αναμετρηθούμε εδώ. Κάτω από της διαφάνειας τους προβολείς. Εγώ λοιπόν είμαι ο στρατηγός σ’ αυτή την μάχη εναντίον λαθρεμπορίου και φοροκλοπής. Τόσο απλό. Αν δεν το κάνω και αν δεν προσχωρήσω στην σύλληψη και την φυλακή, τότε συνένοχος κι εγώ. Με τα μισόλογα και με τις παραιτήσεις δεν γίνεται προκοπή.
Πρώτο, γιατί ο κοσμάκης που πένεται και λιμοκτονεί ένα πράγμα θα πει: «Ολα γίνονται από πίσω, στην γνωστή ομίχλη διαφθοράς και διαπλοκής».
Δεύτερο, θα σπείρω καχυποψία παντού.
Και τρίτο, όλοι θα με κατηγορήσουν για δειλία και φιλαυτία τάχα μου ηρωική.
Ο τύπος, θα πούνε, από την μια άφησε να πλανάται σκιά. Ετσι ώστε ο ίδιος με χέρια καθαρά να κυκλοφορεί. Και από την άλλη δεν του κόταγε να προχωρήσει και να εφαρμόσει τον νόμο όπως έπρεπε να κάνει από την πρώτη στιγμή. Αρα, ούτε έκανε την δουλειά του και άρα εγκατέλειψε το πόστο του την πιο κρίσιμη στιγμή.
Θα μου πείτε δύσκολη επιλογή. Θα απαντήσω «βαριά η καλογερική». Επομένως, ουδεμία ελπίδα κάθαρσης και αλλαγής. Αρα, τα γνωστά συμφέροντα είναι τόσο ισχυρά που ακόμα και τώρα παραμένουν στην ασυλία και την συναλλαγή.
Αρα, τίποτα δεν γίνεται, τίποτα δεν μπορεί ν’ αλλάξει και ουδείς, ακόμα και ο πιο έντιμος αξιωματούχος, δεν τολμάει να βάλει το κεφάλι του στο ντορβά. Αρα τετέλεσται παιδιά!
Επομένως, τέλος, μία λύση υπάρχει να τελειώνουμε μ’ αυτή την κατάσταση την εφιαλτική. Αφού οι εκπρόσωποι του Νόμου δεν μπορούν, τότε εμείς θα το κάνουμε με εφαλτήριο το Δίκαιο της Ηθικής. Εμπρός για μια αυτοδικία μαζική. Καταλάβατε τώρα τι μπορεί να προκαλέσει η παραλυσία θεσμών και λειτουργιών; Ο σώζων εαυτόν σωθήτω και χάος ολοκληρωτικό!
ΠΗΓΗ: To Βήμα
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου