Το κρεματόριο των δολοφόνων!

Το τσίρκο των προδοτών του πολιτικού υπόκοσμου ατίμασε, με την αποπομπή του λαού και την παράλληλη καγκελόφραχτη δική του αποκρουστική παρουσία, την 25η Μαρτίου. Και απομένει να ιδούμε, αν θα επαναλάβει την ασέβειά του και απέναντι στην Έξοδο του Μεσολογγίου.

Πάντως, ανεξαρτήτως της στάσης τους, τόσο η 25η Μαρτίου, όσο και η Έξοδος βρίσκονται πολύ ψηλά, για να τις μολύνουν οι δοσίλογοι με τις οποιεσδήποτε επαίσχυντες επιλογές τους.

Και παραμένουν, πάντοτε, γεγονότα ύψιστου παραδειγματισμού για όλες τις γενιές των Ελλήνων.

Ιδιαίτερα μάλιστα, καθώς το ηθικό και εθνικό απαύγασμά τους έχει συνταιριαστεί με την μεγαλειώδη πνευματική δημιουργία του Διονύσιου Σολομού:

Με τον «Ύμνο στην Ελευθερία», κατά κύριο λόγο, η 25η Μαρτίου και τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους» η Έξοδος.

Τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους», που έρχονται να ταιριάξουν και με τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα:

Καθώς η Ελλάδα θυμίζει το «αλωνάκι» και το «φτωχό καλυβάκι», με το οποίο ο Σολομός παρομοιάζει το πολιορκημένο Μεσολόγγι…

Κι εκείνο το «Αραπιάς άτι, Γάλλου νους, βόλι Τουρκιάς, τοπ’ Άγγλου», που θυμίζει την τωρινή συγχορδία των εχθρών της Ελλάδας. Που έπλεξαν και πλέκουν το δίχτυ της πολύμορφης ασφυξίας ολοτρίγυρα μας.

Όπου ο Ιμπραήμ και ο Κιουταχής παραπέμπουν στη διεθνή των τοκογλύφων και τη ντόπια των εφιαλτών τρόικα! Που, προ πολού είχαν προσχεδιάσει και πάνω από δυόμισι, τώρα, χρόνια πασχίζουν να μεταβάλουν την πατρίδα μας σε δολοφονικό κρεματόριο!

Ακόμη και η «περιπαίχτρα η σάλπιγγα» του χορτάτου Αράπη θυμίζει τον τωρινό διασυρμό και την τρομοκρατία, σε βάρος μας, εκ μέρους των ντόπιων και διεθνών Μ Μ Εξαπατήσεως και εξαχρειώσεως:

Που, όπως φαίνεται, ακομπανιάρει, και η λεγόμενη ελληνική Δικαιοσύνη. Η οποία αθωώνει τον οχετό των ύβρεων κατά της Ελλάδας και των Ελλήνων! Και λιβανίζει, έτσι και αποθρασύνει την «ύβρη» των μεγαλύτερων κακούργων της νεότερης ιστορίας: Των Γερμαναράδων.

Αυτές και πάμπολλες άλλες αναλογίες θα μπορούσε κάποιος να βρει ανάμεσα στους τότε και στους τωρινούς «Ελεύθερους Πολιορκημένους».

Σε κάθε όμως περίπτωση, όμως, μας μένει η πικρή γεύση ότι, όπως ξαναγράψαμε, οι προδότες ήταν, άλλοτε, κρυφές και επονείδιστες εξαιρέσεις. Ενώ σήμερα, αλίμονο, είναι τα αποβράσματα της πολιτικής αλητείας, που βρίσκονται στην εξουσία.

Οι οποίοι, αφού εξαπάτησαν το λαό, έχουν επιβάλει, με τον πλέον άνανδρο τρόπο, τα δολοφονικά σχέδιά τους.

Και να που τώρα δεν διστάζουν να επανέλθουν, με τα ίδια δόλια και ανέντιμα μέσα, για να συνεχίσουν και ολοκληρώσουν το ανοσιούργημά τους. Εξαπατώντας, για μια ακόμη φορά, τον εύπιστο και χιλιοπροδομένο λαό.

Ο οποίος σε ένα σημαντικό μέρος του, δίνει, πέρα από κάθε συνείδηση, όπως λένε οι αμφιβόλου πάντοτε αξιοπιστίας δημοσκοπήσεις, πρωτοπορία στα κόμματα του δοσιλογισμού…

Και για μια ακόμη φορά προβάλλει η οδυνηρή απορία:

Σίγουρα οι δολοφόνοι δεν έχουν ούτε ντροπή ούτε συνείδηση. Αλλά εκείνοι, τουλάχιστο, που τους ακολουθούν, δεν έχουν ίχνος φιλότιμου!

Δεν ντρέπονται την ιστορία μας! Δεν ντρέπονται τους αγώνες των προγόνων για τη σωτηρία και την ελευθερία της πατρίδας!

Δε ντρέπονται τους Μεσολογγίτες, που έφαγαν γάτες και ποντίκια, για να μην υποκύψουν στη σκλαβιά και τον εξανδραποδισμό; Και έφτασαν σε τέτοιο σημείο αυτοθυσίας, ώστε να επιχειρήσουν την θρυλική Έξοδο. Για να πεθάνουν ή να ζήσουν ελεύθεροι!…

Είναι δυνατόν ύστερα από τέτοιο ρεσιτάλ πολιτικής αλητείας να επιμένουν να σύρονται πίσω απ’ το ληστρικό και διεφθαρμένο αυτό σκυλολόι;

Δεν κατανοούν ότι είναι εξίσου, με τους κομματάρχες τους, προδότες και δολοφόνοι σε βάρος των υπόλοιπων Ελλήνων; Και πως οι άθλιες δικαιολογίες, που εφευρίσκουν, για ν αναπαύουν την ένοχη συνείδησή τους, τους καθιστούν, όσο κι εκείνους, ολοένα και περισσότερο, αποκρουστικούς και γελοίους!

Η μόνη διέξοδος γι’ αυτούς και για όλους μας είναι ν’ ακολουθήσουμε το παράδειγμα των Μεσολογγιτών.

Να εγκαταλείψουμε το κρεματόριο των δολοφόνων. Και να μην κοιτάξουμε πίσω μας. Όπως ο Λωτ, όταν εγκατέλειπε τα Σόδομα και τα Γόμορρα.

Η φωνή εκείνη, που κάλεσε το λαό της Εξόδου να γυρίσει πίσω, ήταν καταστροφική. Γιατί οδήγησε ένα μέρος του λαού στο θάνατο και τον εξανδραποδισμό.

Το ίδιο καταστροφικές είναι και οι προδοτικές φωνές, που μας καλούν-με τη μία ή την άλλη πρόφαση- να γυρίσουμε πίσω στα κόμματα του δοσιλογισμού και της διαφθοράς!…

Αλλά ως πότε!!!

Ως πότε θα παίζουμε το παιχνίδι τους και θα αυτοκτονούμε για χάρη τους!

Γιατί δεν εφαρμόζουμε, επιτέλους, το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος; Και δεν πραγματοποιούμε την, με κάθε μέσο, ανατροπή της συμμορίας των δολοφόνων!

Δεν είμαστε Έλληνες! Δεν ανήκουμε στη γενιά τη Γενιά των Μεσολογγιτών, των αγωνιστών του ’40 και της Εθνικής αντίστασης!

Ή μήπως κάποιοι «σεμνύνονται» ν’ ανήκουν στην κατάπτυστη γενιά των δοσίλογων και των γερμανοτσολιάδων…

Κατ’ εικόνα και ομοίωση του αρχαίου, αλλά και των τωρινών εφιαλτών!…

Παπα-Ηλίας