Το τι χρήμα εισπράττεται από τη TV, το ραδιόφωνο, και τις Κυριακάτικες εφημερίδες, από τα Κόμματα και τα στελέχη τους αυτό το δεκαπενθήμερο δεν περιγράφεται. Τα ποσά μετράνε σε εκατομμύρια! Όσοι έχουν ζήσει τις Πολιτικές των Ελληνικών Κομμάτων των τελευταίων 30 χρόνων, λίγο πολύ «διαβάζουν» τα ρεπορτάζ, τα επιχειρήματα, το είδος των φωτογραφιών που δημοσιεύονται οι οποίες επιλέγονται από τους ίδιους τους πολιτικούς, και καταλαβαίνουν, ποιό Μέσο υποστηρίζει ποιόν και σε ποιό βαθμό!
Έτσι κρίνονται ποιές τοποθετήσεις δημοσιεύονται στις πρώτες σελίδες, ποιές θάβονται στις επόμενες και η διαμάχες είναι σφοδρότατες. Πχ. το «Πρώτο Θέμα» έχει πάρει καθαρή θέση υπέρ του «Μπένι» και τον παρουσίασε στην έκδοση της περασμένης Κυριακής, στις τρεις πρώτες σελίδες με τρεις αντίστοιχες πολύ καλές καλλιτεχνικές φωτογραφίες του. Όλες δε είναι πελώριες! Η…φάτσα του δε, που συνήθως εμφανίζεται…θυμωμένη και συνοφρυωμένη, και στις τρεις φωτογραφίες είναι συμπαθέστατη!
Για αυτό το λόγο εξ΄άλλου οι καλοί φωτογράφοι πληρώνονται αδρά. Ο Α. Σαμαράς, εμφανίζεται ποιό μέσα, ποιο συμμαζεμένα, ωστόσο και η δική του φωτογραφία είναι εξαιρετική! Μοιάζει με… ζαν πρεμιέ, παρά για πολιτικός! Το ίδιο ισχύει και με τις ολοσέλιδες καταχωρήσεις των δύο Κομμάτων! Πρώτα, εμφανίζεται αυτή του ΠΑΣΟΚ και μετά της ΝΔ! Διαβάστε τη συνέχεια, έχει ενδιαφέρον!
Εν τω μεταξύ ένας θεατρίνος δημοσιογράφος, με μεγάλη απήχηση στο κοινό, έχει αρχίσει να βάλλεται κατά του Α. Σαμαρά, με ιδιαίτερη μανία, κάτι που σημαίνει ότι το κονδύλι που θα αφιέρωσε το ΠΑΣΟΚ για το «θάψιμο» του, θα ήταν αρκετά χοντρό! Αυτό δικαιολογείται γιατί, παράλληλα με το «Θάψιμο» του Α. Σαμαρά, προωθεί έντεχνα τον Π. Καμμένο, ώστε η ζημία που πιθανόν να προκαλέσει στη ΝΔ, να είναι διπλή. Από τη μία πλευρά, τον θάβει σκαλίζοντας ότι το αρνητικό μπορεί να βρει στα αρχεία του, ή ότι το διφορούμενο έχει πει πρόσφατα, ώστε να μειωθεί η απόσταση του από το ΠΑΣΟΚ. Από την άλλη πλευρά, προωθεί τον Π. Καμμένο, ο οποίος με την ανεξαρτοποίησή του δημιούργησε τεράστια ζημιά στη ΝΔ, αποσπώντας ένα μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων της.
Ίσως θα έπρεπε ο Α. Σαμαράς να μη τον άφηνε με κανένα τρόπο να ανεξαρτοποιηθεί προβλέποντας το μέγεθος της ζημιάς που θα προκαλούσε με την αποχώρησή του και την αφαίρεση ενός τεράστιου αριθμού οπαδών από τη δεξαμενή της ΝΔ. Πιθανόν να του υπόσχονταν ένα μεγάλο και πλούσιο υπουργείο ή οτιδήποτε άλλο, πχ την ικανοποίηση του…Εγωισμού του, έχοντάς τον δίπλα του και ανεβάζοντας τις μετοχές του και την εικόνα του μέσα στο Κόμμα! Αυτή είναι η αχίλλειος πτέρνα των Πολιτικών! Εδώ είναι, ένα παράδειγμα πολιτικού χειρισμού που υπάγεται στη «Διπλωματική Ηγεσία», που φάνηκε ότι δε ισχύει στο στυλ του Α. Σαμαρά!
Ο Ηγέτης οφείλει να διακρίνει έγκαιρα κινδύνους αυτού του επιπέδου, και τουλάχιστον να κάνει τα αδύνατα δυνατά να τους αποτρέπει! Η αποχώρηση του Π. Καμμένου χρεώνεται στον Α. Σαμαρά, όπως χρεώθηκε η πτώση της Κυβέρνησης της ΝΔ το 1993, επί Μητσοτάκη, αποκλειστικά στον Μητσοτάκη, γιατί δεν επενέβη καταλυτικά να σταματήσει την πτώση της Κυβέρνησής του από τον Κόκκαλη! Ο Σ. Μάνος, τότε, ως υπουργός συντονισμού, μετά από μια σύντομη συνάντηση με τον Κόκκαλη στην οποία του αρνήθηκε μια μεγάλη δουλειά, τηλεφώνησε στον Κ. Μητσοτάκη και του είπε επί λέξη: «Ο Κόκκαλης θα ρίξει την Κυβέρνηση». Ο Μητσοτάκης, στη συνέχεια δεν έκανε τίποτα να την αποτρέψει! Πχ. να αποφασίσει αμέσως να δράση και να πει του Μάνου: Πάρτον αμέσως τηλέφωνο να συναντηθείτε και άνοιξέ του την πόρτα να ξανασυζητήσουμε τη δουλειά, δίνοντας σημάδια υποχώρησης και συμφωνίας!
Γνωρίζετε, σεβαστοί αναγνώστες, ότι ένας από τους χειρότερους εχθρούς νέων και παλαιών Ηγετών, είναι αυτή η ακαταμάχητη «Έπαρση» που τους κυριεύει! Όσοι δεν μπορούν να τη συγκρατήσουν πολύ γρήγορα αρχίζουν να χάνουν τα στηρίγματά τους, που είναι κυρίως τα στελέχη του άμεσου περιβάλλοντός τους. Είναι οι κολώνες του κάθε Ηγέτη γιατί επάνω σε αυτές στηρίζεται.
Πρέπει να Κερδίσει δύο πράγματα από το Επιτελείο του: Τη Συμπάθειά τους και το Σεβασμό τους.
Να τους κάνει να το Συμπαθήσουν και το κυριότερο, πρέπει να Κερδίσει το Σεβασμό τους! Αν τα καταφέρει και για όσο καιρό ισχύουν αυτά τα δύο συναισθήματα, θα τον στηρίζουν με όση δύναμη διαθέτουν. Μόλις ένα από τα δύο, υποχωρήσει αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση και κλονίζεται το στήριγμά του. Μη νομίζετε ότι αυτά τα πράγματα είναι εύκολα. Ο Ηγέτης πολύ συχνά, είναι υποχρεωμένος να παίρνει αποφάσεις που αναγκαστικά περιλαμβάνουν μεγάλα μεγέθη δυσαρέσκειας για τα στελέχη του!
Όταν πρέπει να επιλέξει μεταξύ δύο κορυφαίων συνεργατών του, οφείλει να βρει τρόπο να μετριάσει τη δυσαρέσκεια του μη επιλεγμένου! Το όχι, πχ, μπορεί να ειπωθεί, απότομα, ξερά και επιθετικά, και να κάνει τον απέναντι να «σκάσει» από το θυμό του και από την άλλη πλευρά, μπορεί να ειπωθεί ήρεμα και γλυκά και να μειώσει αρκετά τη φυσιολογική δυσαρέσκεια του άλλου! Είναι θέμα επιλογής…
Οι «Ισορροπημένοι» και «Ώριμοι» Ηγέτες που χειρίζονται Έξυπνα αυτές τις δύσκολες φάσεις της καριέρας τους, σίγουρα επιβιώνουν περισσότερο!
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου