Γράφει ο Πύρινος Λόγιος
Εμείς εδώ στον Λόγιο Ερμή, δεν τα φωνάζαμε απλώς, ουρλιάζαμε!Απλά, κάποιοι ή δεν μας πήραν στα σοβαρά (εννοώ της απο δώ πλευράς, της αντι-μνημονιακής δηλαδή) ή απλώς είχαν το...δικό τους όνειρο! Για την, όχι ακαταλληλότητα, αλλά για την ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΤΗΤΑ του Αντώνη Σαμαρά για τον τόπο!
Το άτομο, δεν παλεύεται, που λέει κι ο λαός μας, στη χιουμοριστική αργκό. Οι τρελλάμένοι για εξουσία Νεοδημοκράτες, είχαν που είχαν την ..."κούραση" του χοντρούλη και την πίκρα του 34% στις εκλογές του 2009, τους προέκυψε κι ένας παντελώς ανίκανος, φοβισμένος, συμβιβασμένος, λιγούρης (με την εξουσία) αρχηγός, ένας κυριολεκτικά "τσάμπα μάγκας", ένας καραγκιόζης που δεν δίστασε να πουλήσει μπίρ-μπαρά μια ολόκληρη παράταξη (και μαζί με αυτήν όλους τους Ελληνες που απλώς...ήλπιζαν) και να συμβιβαστεί χωρίς ντροπή και χωρίς αιδώ με τους οικονομικούς δολοφόνους της πατρίδας του (λέμε τώρα), χωρίς ακόμη καλά-καλά να έχει κοπάσει ο απόηχος των βαρύγδουπων εξαγγελιών του στο Ζάππειο Νο2! Η απόλυτη Ντεκατάνς δηλαδή!
Και καλά όλα αυτά, στην ελληνική πολιτική σκηνή εξελίσσονται, άρα μοιραία θα μπορούσε κανείς να πεί οτι είναι συνηθισμένο φαινόμενο τόσο οι κωλοτούμπες, όσο και τα ψέμματα και οι άνομοι συμβιβασμοί. Ας παραλείψουμε ακόμη και το γεγονός του οτι απο την αρχή της προεκλογικής περιόδου μέχρι και την παραμονή των εκλογών, ο Αντώνης προσπαθεί με όλους τους τρόπους, να πείσει οτι ο,τι έκανε, το έκανε γιατί θα χρεοκοπούσαμε, θα ερχόταν ο Αρμαγεδδών και άλλα τέτοια τρομαχτικά. Κι εν πάσει περιπτώσει, ο λαός δε μάσησε, τον φόρτωσε με μια ταπεινωτική ήττα να βάλει μυαλό και του έστειλε ένα μήνυμα που όπως φάνηκε, δεν ελήφθη απο τον κρετίνικο νού του.
Τη Ντόρα, στ΄αλήθεια, τι την ήθελε; Ε, κάπου εκεί λοιπόν έπεσαν και οι τίτλοι τέλους για τον ίδιο και το κόμμα του.
Πράγματι, στις 29 Νοεμβρίου 2009 στην εκλογή νέου Προέδρου για την κεντροδεξιά παράταξη της ΝΔ, οι δεξιοί ψηφοφόροι, ανεξαρτήτως ηλικίας, πληγωμένοι και αηδιασμένοι από την οικογενειοκρατία που κυβέρνησε το κόμμα όλα τα χρόνια της μεταπολίτευσης, στοιβάχτηκαν σε ατέλειωτες ουρές, προκειμένου να ψηφίσουν τον εκλεκτό τους, που “θα τα άλλαζε όλα” για το καλό της πατρίδας. Ταυτόχρονα αυτοί οι ίδιοι ψηφοφόροι τοποθετούσαν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας της κεντροδεξιάς παράταξης την νεοφιλελεύθερη και νεοταξική, Ντόρα Μπακογιάννη, αναγκάζοντάς την να αποχωρήσει και να ιδρύσει νέο κόμμα συμφοράς στις 21 Νοεμβρίου 2010, κόμμα που τελικά, έγινε...απόκομμα!
Κι αυτό το άτομο, αυτό το ...παλαιολιθικό απολίθωμα του μητσοτακισμού, ο Σαμαράς, σε μια ύστατη κίνηση απελπισίας μήπως και μπορέσει και ξεκολλήσει απο το απελπιστικό 19%, το έφερε και πάλι πίσω μετα βαίων και κλάδων στο κόμμα, στέλνοντας τελικά για...τσάι, όλους όσους εξακολουθούσαν να τον πιστεύουν και να τον εμπιστεύονται μετά μανίας, σε σημείο μάλιστα παρεξηγήσεως! Και απο αυτό το σημείο, οριστικά και αμετάκλητα, απαρνιέται ο Αντώνης κάθε παλαιότερη και νεώτερη εξαγγελία του περί "αλλαγής των πάντων", απαρνιέται κάθε εξαγγελία του περί ...επαναδιαπραγμάτευσης των μνημονίων και των άλλων αποκρουστικών καταστάσεων, απαρνιέται οριστικά και αμετάκλητα κάθε ελπίδα που είχε δώσει, έστω και μικρή, για παλινόρθωση του κατεστραμμένου κοινωνικού ιστού.
Ο Πάνος Καμμένος, ήταν το άτομο που, εν ονόματι αυτής ακριβώς της ελπίδας, αυτού ακριβώς του ονείρου, λοιδωρήθηκε και διασύρθηκε όσο κανένα πρώην στέλεχος της Ν.Δ., επείδή...τόλμησε και σήκωσε το ανάστημά του "στον σουλτάνο" και είπε "Ως εδώ!" Ο Καμμένος, έβλεπε αυτό που ερχόταν, οι μόνοι που ΔΕΝ ΤΟ ΕΒΛΕΠΑΝ ή εθελοτυφλούσαν, ήταν οι φανατικοί και ...αμετανόητοι Νεοδημοκράτες, που ήλπιζαν...ήλπιζαν...ήλπιζαν! Και όμως, τα φερέφωνα του Σαμαρισμού, τον ξέσκισαν! Και τι δεν χρησιμοποιήθηκε απο πλευράς Μιχελάκη και των άλλων "γαλάζιων" παιδιών, για να ανακόψουν τη πορεία του και μαζί αυτή των Ανεξάρτητων Ελλήνων! Ισως, η πιο μαύρη και ελεεινή προπαγάνδα που έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ για Ελληνα πολιτικό! Κι αυτό, διότι ο Καμμένος, απο την αρχή σχεδόν της πολιτικής του καρίερας, δεν είχε υποπέσει σε ...άνομα σφάλματα, είτε από έμφυτη εντιμότητα, είτε για προστασία της πολιτικής του καριέρας, είτε από ιδεολογία. Οπως θέλετε πάρτε το, εμένα προσωπικά δεν με απασχολεί διόλου, όμως το αποτέλεσμα δεν αλλάζει. Δεν υπήρχε το παραμικρό να του προσάψει κανείς. Το μόνο που γινόταν με όλη αυτή τη λάσπη που εκτοξευόταν εναντίον του, ήταν η....κάθε σκευωρία (λέμε τώρα), να καταρρίπτεται σε χρόνο μηδέν, είτε απο τον ίδιο τον Καμμένο, είτε επειδή...δεν μπορούσε να σταθεί ούτε απο μόνη της! Το μόνο που ίσως θα μπορούσαν να του προσάψουν και θα είχε κάποιο νόημα, ήταν αυτό της άκρατης και τυφλής φιλοδοξίας, του καιροσκοπισμού δηλαδή που επι της ευκαιρίας του ξεσηκωμού της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων εναντίον των μνημονίων, ο Καμμένος πήγε να το εκμεταλλευτεί κερδίζοντας πόντους και οπαδούς, στοχεύοντας στην πατριωτική δεξιά και στον κερματισμό του - άλλοτε - κόμματός του.
Και επειδή η βασική επικοινωνιακή πολιτική γραμμή του Καμμένου ξεκινούσε απο το ελληνικό διαδίκτυο, το βασικό κομμάτι του "έργου" αυτού, το ανέλαβε το Antinews, το επίσημο μπλόγκ της κεντροδεξιάς παράταξης που στήριζε μετά μανίας Αντώνη Σαμαρά. Απίστευτα άρθρα και αναρτήσεις για τον Καμμένο σηκώνονταν σχεδόν καθημερινά απο το μπλόγκ αυτό, άρθρα που μίλαγαν για προεκλογικές ...ατασθαλίες, για ψευτοσωτήρα που θέλει να πατήσει επι των πτωμάτων των Ελλήνων, για πολιτικό απατεώνα που προσπαθεί να καπηλευτεί τη δυστυχία του κόσμου μη έχοντας ούτε ψίγμα συνέπειας σε αυτά που λέει, μέχρι και που...ξεφύσηξε ανακουφισμένο το μπλόγκ αυτό που...εν τέλει ...γλύτωσε η πατρίδα απο μια...κυβέρνηση Καμμένου! Ο,τι φανταστεί ο νούς του ανθρώπου! Δεν βάζω βέβαια τα "πληρωμένα" άρθρα του Αιμίλιου Λιάτσου, που τα εξαργύρωσε με μια ...σκηνοθετημένη σύλληψη για να δωθεί και το...απαραίτητο δράμα στην υπόθεση! Απίστευτα καμώματα, που έφεραν τη σφραγίδα επαγγελματιών της επικοινωνίας που έχουν σπουδάσει τη τέχνη της λασπολογίας στη γενέτειρά της, Αμερική. Μπορεί σχεδόν όμως τα περισσότερα να έπεσαν στο κενό, όμως τελικά κάτι απο όλα αυτά έμεινε στον υποψιασμένο, κουρασμένο αλλά και τρομοκρατημένο Ελληνα, που ζητούσε εναγωνίως μια σταγόνα ελπίδας, μιας και τα ποσοστά των "Ανεξάρτητων Ελλήνων" δεν ξεπέρασαν τελικά ούτε αυτά του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές. Ο γκαιμπελισμός φαινομενικά είχε νικήσει, αλλά...το σήμερα τελικά δικαιώνει ΑΠΟΛΥΤΑ τον Πάνο Καμμένο, τόσο για την επιλογή του να ιδρύσει νέο πολιτικό φορέα με απώτερο στόχο τη συσπείρωση της πατριωτικής δεξιάς γύρω του, όσο και τις κατηγορίες που είχε εκτοξεύσει εναντίον του Αντώνη Σαμαρά, τόσο λίγο μετά την οριστική διαγραφή του απο τη ΝΔ, όσο και κατα τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου για το αληθινό "ποιόν" του προέδρου του κόμματος της κεντροδεξιάς.
Το Antinews τελικά τι εισέπραξε απο όλα αυτά; Μάλλον ένα τεράστιο, ένα απόλυτο ΤΙΠΟΤΑ. Διότι τώρα, είναι όχι μόνο αναγκασμένο να καταπιεί αμάσητη την απίστευτη νέα κωλοτούμπα του "μεγάλου αρχηγού Αντώνη", αλλά και να γλύψει...με νέα άρθρα για την...αναγκαιότητα της κίνησης αυτής, την ίδια την Ντόρα, μια Ντόρα που την είχε κυριολεκτικά ξεσκίσει απο την αρχή της κίνησής της να ψηφίσει το μνημόνιο μέχρι και πρίν λίγες μέρες, όταν πλέον ο "γάμος" ήταν θέμα ωρών!
Και φτάσαμε στο σήμερα, όπου πλέον ο θρήνος για ένα χαμένο όνειρο των οπαδών του Αντώνη γίνεται ...Ρέκβιεμ! Δεν χωράει πλέον καμιά αμφιβολία οτι η πορεία "για την αλήθεια και την ενημέρωση" του συγκεκριμένου σάιτ, έχει πραγματικά λοξοδρομήσει. Τόσο η δικαίωση Καμμένου, όσο και η αποκάλυψη Σαμαρά, έχουν πλέον βάλει σε περίοδο εσωστρέφειας όχι μόνο το Antinews, αλλά σχεδόν ολόκληρο τον παραδοσιακά φίλα προσκείμενο στη ΝΔ, τύπο. Ηλεκτρονικό ή μή. Το δημοσίευμα "Ρέκβιεμ για ένα όνειρο"άλλωστε τα λέει όλα. Παρά το γεγονός πως μέσα στην ανάλυση του αρθρογράφου επιχειρείται μια κάποια "δικαιολόγηση" των κινήσεων του "αρχηγού" (αλήθεια, απο πότε η λέξη "κωλοτούμπα" αποκαλείται "τακτικός ελιγμός";), το ...ρέκβιεμ για το όνειρο χιλιάδων οπαδών του νεοδημοκρατικού κατεστημένου για επάνοδο στην εξουσία, έστω και υπο αυτές τις συνθήκες, μετατρέπεται σε εφιάλτη. Τώρα πλέον, και ο κάθε καλόπιστος, ακόμη κι ο φανατικός οπαδός της ΝΔ, αντιλαμβάνεται οτι η ψήφος του στο κόμμα που λατρεύει (αυτό ακριβώς λέγεται "ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής ζωής"), είναι ταυτόχρονα και ψήφος προς τους οικονομικούς εκτελεστές της πατρίδας του. Δεν υπάρχει αμφιβολία περι τούτου. Η Μπακογιάννη, το έχει δηλώσει πλειστάκις οτι η μοναδική διέξοδος απο τη κρίση είναι η...συνέπεια στις μνημονιακές αρχές και η φιλοευρωπαική (φιλογερμανική δηλαδή) πορεία της Ελλάδας. Και το χειρότερο απ όλα, είναι οτι ο Σαμαράς, είναι πλέον ΥΠΟΧΕΡΕΩΜΕΝΟΣ να την ακολουθήσει αυτή τη πορεία, αν υποθέσουμε πως ήταν ειλικρινής όλον αυτόν τον καιρό που υποστήριζε διάφορα περί...αναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου και άλλα τέτοια συγκινητικά. Γιατί αν δεν το κάνει, γνωρίζει πως η επόμενη μέρα θα είναι η μέρα της απόλυτης κυριαρχίας της Ντόρας στη ΝΔ, μιας κυριαρχίας που απο την αρχή είχε σχεδιαστεί απο τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ και την Τριμερής Επιτροπή, παρ΄ ό,τι για κάποιο χρονικό διάστημα το σχέδιο αυτό είχε ...λοξοδρομήσει, απο την απρόσμενη ήττα της στις εσωκομματικές εκλογές της 21ης Νοεμβρίου του 2010.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου