Η λαϊκή σοφία προφανώς δεν κυριολεκτεί, καθώς στην προκειμένη περίπτωση οι ψεύτες και πολλοί κλέφτες δεν χάρηκαν μόνο έναν χρόνο αλλά γλέντησαν στην υγεία των κοροΐδων για μια ολόκληρη (μεταπολιτευτική) γενιά. Κάτι το οποίο επίσης στην προκειμένη περίπτωση δεν φαίνεται να ισχύει είναι πως «είσαι ότι δηλώσεις.»
Να όμως που ήρθαν έτσι τα πράγματα ώστε δεν αρκεί μια δήλωση για σοσιαλιστικά ή λαϊκά διαπιστευτήρια... Το έχει κατανοήσει, προφανώς ο κύριος Βενιζέλος και αποφεύγει στις προεκλογικές του τοποθετήσεις να χρησιμοποιεί τη λέξη σοσιαλισμός, παρά το γεγονός ότι το κόμμα του οποίου ηγείται εξακολουθεί να έχει στον τίτλο του τη λέξη Σοσιαλιστικό. Το ίδιο άβολα νιώθει και ο κύριος Σαμαράς ως αρχηγός του κόμματος που δηλώνει ότι εκπροσωπεί τη λαϊκή δεξιά.
Οι ηγέτες των δύο πρώην μεγάλων κομμάτων εξουσίας, συνειδητοποιούν και πιθανότατα θα το διαπιστώσουν με το άνοιγμα της κάλπης πως η κοινωνία δεν πιστεύει στις δηλώσεις τους και τις σοσιαλιστικές, ή λαϊκές προθέσεις τους.
Το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να εμφανίζεται ως σοσιαλιστικό κίνημα δεν δείχνει απλώς την αμηχανία του, αλλά την παντελή έλλειψη στρατηγικής του. Το ίδιο ισχύει και για τη ΝΔ. Τα σοσιαλιστικά ...ιδεώδη του ΠΑΣΟΚ και οι λαϊκές... ευαισθησίες της ΝΔ εξαερώθηκαν μέσα σε μόλις μισό χρόνο συγκυβέρνησης υπό τον τραπεζίτη μη εκλεγμένο αλλά διορισμένο από τις αγορές πρωθυπουργό Παπαδήμο. Με αυτόν τον τρόπο οι δύο μέχρι πρότινος πυλώνες της πολιτικής εξουσίας της χώρας έχασαν την προνομιακή τους επικοινωνία με τις μάζες. Στο ΠΑΣΟΚ με την απώλεια της σοσιαλιστικής του ταυτότητας --και της εξουσίας-- δεν απέμεινε τίποτε. Η ΝΔ χάνοντας το λαϊκό της στοιχείο απέμεινε, σκέτη δεξιά...
Ένα ακόμη κοινό απομεινάρι στα δύο πρώην μεγάλα κόμματα είναι οι υπογραφές και οι δεσμεύσεις των ηγετών τους έναντι των πιστωτών, με τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις. Το μόνο, λοιπόν που έχουν να «πουλήσουν» είναι ο φόβος του κόσμου για την ακυβερνησία και η δυνατότητά τους να συνεχίσουν τη δουλειά της συγκυβέρνησης υπό κάποιο Παπαδήμο...
Η πραγματικότητα, ωστόσο, απεχθάνεται το κενό. Το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ άδειασε από σοσιαλισμό δε σημαίνει ότι εξαφανίστηκε ο χώρος της κεντροαριστεράς, ως πολιτική συντεταγμένη και κοινωνικό αίτημα. Το ίδιο ισχύει και για τη ΝΔ η οποία έπαιξε με το λαϊκό (συν)αίσθημα του δεξιού ψηφοφόρου για να συγκυβερνήσει με το ΠΑΣΟΚ κάτω από νεοφιλελεύθερες οδηγίες και έλεγχο.
Οι δυο αυτοί πολιτικοί φορείς με την τακτική που ακολούθησαν είναι πια τόσο βαριά τραυματισμένοι που δεν έχουν άλλο τρόπο επιβίωσης από την μεταξύ τους όσμωση και την προσαρμογή τους στις νεοφιλελεύθερες οδηγίες, μέχρι τελικής πτώσης.
Απ’ την άλλη μεριά, οι ανάγκες της κοινωνίας δεν εξαφανίζονται. Οι κοινωνικές ανάγκες δημιουργούν τα κόμματα και όχι το αντίστροφο. Αυτές , λοιπόν, οι ανάγκες θα εμφανιστούν και θα καταμετρηθούν με το άνοιγμα της κάλπης την ερχόμενη Κυριακή.
Οι άνθρωποι, οι κοινωνίες δεν είναι από τη φύση τους επαναστατικές και ριζοσπαστικές. Κατά κανόνα αναζητούν το μεσαίο δημοκρατικό χώρο εφ όσον εξασφαλίζουν ασφάλεια, προοπτική, ελπίδα, ησυχία. Η «μικροαστική» ησυχία μπορεί να είναι μονότονη, αλλά ταυτόχρονα είναι και γλυκιά...
Βέβαια, στην περίπτωση που το σύστημα δεν μπορεί να εξασφαλίσει τα ελάχιστα, τότε προκύπτουν οι επαναστατικές συνθήκες, καθώς εμφανίζονται πολλοί οι οποίοι είναι αποφασισμένοι να ρισκάρουν γιατί δεν έχουν να χάσουν παρά μόνο τις αλυσίδες τους.
Στην προκειμένη, ελληνική αλλά και ευρωπαϊκή, περίπτωση, παρά την ακραία κατάσταση δεν φαίνεται προς το παρόν τουλάχιστον να έχει ανατείλει κάποια επαναστατική περίοδος. Αυτό που ανατέλλει μοιάζει μάλλον με μια νέα ευκαιρία για τη σοσιαλδημοκρατία.
Προφανώς, η αναζητούμενη πολιτική σταθερότητα, έχει να κάνει πρώτα και κύρια με τη διαμόρφωση των ισορροπιών σε ευρωπαϊκό επίπεδο και την εξέλιξη του πολύ μεγάλου πολιτικού παιχνιδιού σε παγκόσμιο επίπεδο.
Εδώ στην χρεοκοπημένη περιφέρεια πάντως, το ποια πολιτική δύναμη θα αναλάβει το μακρόχρονο και επίπονο εγχείρημα να εκφράσει το κεντροαριστερό δημοκρατικό χώρο ίσως το δούμε (ως δυναμική και πιθανότητα) να ξεπροβάλει από το επικείμενο εκλογικό αποτέλεσμα...
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου