Η Ελλάδα θα μπορούσε σχετικά εύκολα να ξεφύγει από την κρίση, αρκεί η ηγεσία της να ήταν τουλάχιστον μονόφθαλμη – όχι όμως τυφλή. Είναι απίστευτα λοιπόν τα «προεκλογικά πυροτεχνήματα» του είδους της διαγραφής χρεών του ιδιωτικού τομέα, χωρίς να υπολογίζεται καν πως ακριβώς θα μπορούσε να γίνει από τις τράπεζες, χωρίς να χρεοκοπήσουν – πόσο μάλλον όταν ακόμη δεν έχει δρομολογηθεί η ανακεφαλαιοποίηση τους, μετά τη διαγραφή των κρατικών ομολόγων (άμεση συνέπεια, η συνέχεια της πτώσης των τιμών των τραπεζικών μετοχών και η επαναφορά των φόβων των καταθετών).
Η Ισλανδία, την οποία προφανώς σχεδιάζεται να μιμηθούμε, πρώτα αρνήθηκε να αναλάβει το χρέος των τραπεζών, μετά έχασαν οι αποταμιευτές τις καταθέσεις τους, στη συνέχεια οι τράπεζες κρατικοποιήθηκαν, αργότερα η χώρα επανήλθε στην ανάπτυξη και μετά διαγράφηκαν χρέη – χωρίς φυσικά κανένας να ισχυρίζεται αυθαίρετα ότι, η διαγραφή χρεών αυτού καθαυτού δημιουργεί προϋποθέσεις ανάπτυξης.
Το πρόβλημα βέβαια της Ευρωζώνης έχει πάψει πια να είναι η Ελλάδα – αφού η πλειοψηφία των πολιτικών της συναίνεσε στην αλλαγή των ομολόγων από μη εγγυημένα, Ελληνικού Δικαίου και μετατρέψιμα στο εθνικό νόμισμα, σε ενυπόθηκα, αγγλικού δικαίου και μη μετατρέψιμα σε δραχμές (πλήρης απώλεια της εθνικής κυριαρχίας).
Το πρόβλημα είναι πλέον (παρακάμπτοντας τις ήδη χρεοκοπημένες Πορτογαλία και Ιρλανδία) η Ισπανία - γεγονός που τεκμηριώνεται από την προθυμία της Γερμανίας να αυξήσει αμέσως το ποσόν του μηχανισμού στήριξης. Οι τράπεζες της χρειάζονται επειγόντως μία ανακεφαλαιοποίηση της τάξης των 200 δις € η οποία, σε ένα ΑΕΠ 1,16 τρις € θα σήμαινε επιβάρυνση του δημοσίου χρέους της κατά 17%. Αν και έχει περιθώρια (χρέος προς ΑΕΠ 68%), τα υπόλοιπα προβλήματα της (ανεργία, φούσκα ακινήτων, υπερχρεωμένοι δήμοι, επιχειρήσεις και νοικοκυριά), δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε φυσικά και την Ιταλία, οι πρόσφατες κατηγορίες του πρωθυπουργού της οποίας, εναντίον της Γερμανίας και της Γαλλίας, θεωρούνται ως προετοιμασία της άμυνας του απέναντι στα μελλοντικά προβλήματα της χώρας του (την οποία βέβαια δεν θα μπορέσει να προστατεύσει ο μηχανισμός στήριξης, λόγω μεγέθους, ακόμη και αν δεν προηγηθεί το Βέλγιο).
Όσον αφορά την ίδια τη Γερμανία, παραθέτουμε απλά τα λόγια συναδέλφου μας από το Βερολίνο: «Οι περικοπές εδώ είναι παντού. Οι τράπεζες άρχισαν να μην δίνουν πλέον δάνεια ακόμη και σε μεγάλες πόλεις, επειδή είναι καταχρεωμένες. Δρόμοι δεν διορθώνονται, κολυμβητήρια δεν επισκευάζονται, οι επιχορηγήσεις μειώνονται, δουλειές (όχι πρόσκαιρα jobs) δεν υπάρχουν και οι άνεργοι ξεπερνούν τα 8 εκ. - όχι 4 εκ. όπως λένε οι στατιστικές που αποκρύπτουν και ωραιοποιούν την πραγματικότητα, επειδή πολλές κατηγορίες ανέργων δεν συμπεριλαμβάνονται στους πίνακες που δημοσιεύουν».
Τέλος, αυτό που πρέπει σίγουρα να μας ανησυχεί είναι οι Η.Π.Α. – όπου η κυβέρνηση της δημιουργεί ένα απίστευτα αστυνομικό κράτος, καταργώντας ένα προς ένα τα δικαιώματα των Πολιτών στην ελευθερία και στη δημοκρατία. Οι πρόσφατες αλλαγές στη νομοθεσία της χώρας δημιουργούν την εντύπωση της προετοιμασίας απέναντι σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης – ειδικά η καινούργια τοποθέτηση (National Defense Resources Preparedness Executive Order).
Η απόφαση (δημοσιεύθηκε στις 16.03.12), μαζί με άλλες ανάλογες, αφορά τον υπόγειο πλούτο, το πετρέλαιο, την ενέργεια, τις μεταφορές, τα τρόφιμα και γενικότερα όλα τα «οικονομικά προϊόντα», τα οποία είναι απαραίτητα για την άμυνα της χώρας - μεταξύ άλλων την άμεση γενική επιστράτευση, εάν κριθεί απαραίτητη από την κυβέρνηση, καθώς επίσης τις μεγαλύτερες αρμοδιότητες της μυστικής υπηρεσίας.
Ορισμένοι αναλυτές λοιπόν, επιθυμώντας να εξηγήσουν τι ακριβώς συμβαίνει, αναρωτιούνται εάν όλες αυτές οι αλλαγές οφείλονται στο φόβο εσωτερικών αναταραχών εκ μέρους των Πολιτών της υπερδύναμης (λόγω των τεραστίων οικονομικών προβλημάτων της χώρας) ή στην προετοιμασία ενός πολέμου εναντίον του Ιράν – στον οποίο όμως έχουν αντιτεθεί Κίνα και Ρωσία.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου