Ο Δ.Μαύρος στο Real.gr:Η Ημέρα της Αυτοσυγκέντρωσης

Του Δημήτρη Μαύρου, Διευθ. Συμβούλου της MRB

Η ημέρα της σιωπής πριν τις εκλογές έφθασε. Είναι η ώρα της αυτοσυγκέντρωσης, η ώρα της πέψης. Είναι η στιγμή που πέπτονται τα «Συναισθήματα», η «Πληροφόρηση» και τα «Βιώματα».

Τα «Συναισθήματα» για να αφομοιωθούν πρέπει να περάσουν μέσα από μεταβολικές διαδικασίες που σχετίζονται με την τριβή ανάμεσα στην τιμωρία και την επιβράβευση, την απογοήτευση και την ελπίδα, το θυμό και τη ψυχραιμία, την παρορμητικότητα και τη λογική. 

Σχετικά με τη διαχείριση των συναισθημάτων θα είχε επιπλέον ενδιαφέρον να χαρτογραφήσουμε την ψυχο-ενεργειακή κατάσταση του σημερινού Έλληνα μία ημέρα πριν τις εκλογές λαμβάνοντας υπόψη το συνολικό πλαίσιο της κρίσης που επικρατεί στην Ελλάδα.

Γνωρίζουμε όλοι την πορεία των συναισθημάτων που βιώνει κάποιος όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με μία τρομακτικά δυσάρεστη κατάσταση που συμβαίνει στη ζωή του, όπως είναι η καταστροφική κρίση που περνά η Χώρα σήμερα.

Σοκ, Άρνηση, Θυμός, Διαπραγμάτευση, Κατάθλιψη/Απογοήτευση, Αποδοχή. Η Αντίστοιχη ψυχο-ενεργειακή κατάσταση ανά φάση φαίνεται στο γράφημα που ακολουθεί (Kubler-Ross Model), στο οποίο επιπλέον είναι αποτυπωμένη και η θέση/φάση που βρίσκεται σήμερα ο Έλληνας ψηφοφόρος. 

Η συγκεκριμένη θέση πιστοποιείται και από τη γνώση (στοιχεία συνεχών βάσεων δεδομένων) του ότι το κρατούν συναίσθημα στον Ελληνικό πληθυσμό είναι η «απογοήτευση» ενώ στη δεύτερη θέση είναι ο «θυμός». Μερικούς μήνες πριν η σειρά ήταν ακριβώς η αντίθετη.

Ο Ελληνικός πληθυσμός σήμερα προσπαθεί να διαπραγματευτεί για τις καλύτερες δυνατές εναλλακτικές που θα μπορούσαν να μετριάσουν τον «πόνο» που βιώνει. Αυτός είναι ο λόγος που αναζητά απάγκιο σε οποιαδήποτε πολιτική πρόταση τον διατηρεί μεν στην ευρωζώνη αλλά με λιγότερο επώδυνα μέτρα.

Στη φάση αυτή ο ιδανικότερος τρόπος να επικοινωνήσει κανείς με τον ψηφοφόρο είναι η συναισθηματική υποστήριξη. Ας αναλογισθούμε λοιπόν ποιο κόμμα σήμερα προσφέρει πειστικά συγχωρητικό λόγο και συναισθηματική υποστήριξη;

Η δεύτερη διάσταση που πέπτεται, είναι η μέχρι σήμερα διαθέσιμη «Πληροφόρηση». Όμως σε αυτόν τον τομέα υπάρχουν δύο προβλήματα α)Πόσο εύκολα είναι κατανοητή και αξιολογήσιμη η διαθέσιμη πληροφόρηση τη στιγμή μάλιστα που σχεδόν όλα τα διακυβεύματα της Χώρας έχουν ως σημείο αναφοράς την οικονομία και β)Πόσο μεγάλη εμπιστοσύνη έχουν πλέον οι Έλληνες Πολίτες στις πηγές που παρέχουν την εκάστοτε πληροφόρηση όταν η εικόνα της πλειοψηφίας των Θεσμών σήμερα νοσεί.

Και ως προς τις δύο παραπάνω διαστάσεις το εκλογικό σώμα νοιώθει εγκλωβισμένο καθώς στην μεν πρώτη δεν έχει αντικειμενικά γνωστικά κριτήρια για να αξιολογήσει τις προτάσεις κάθε κόμματος, ενώ στη δεύτερη το συνεχές πλήγωμα του θυμικού του επί δεκαετίες από τους Θεσμούς τον έχει κάνει εξαιρετικά καχύποπτο. Συνεπώς ως προς αυτήν την διάσταση οι Πολίτες απλά θα εμπιστευτούν εκείνους τους πολιτικούς δρώντες που δείχνουν ότι έχουν τους λιγότερους «σκελετούς στις ντουλάπες».

Όσον αφορά στο «Βίωμα», που αποτελεί την τρίτη διάσταση πέψης, δυστυχώς η εμπειρία λέει ότι όσοι πολιτικοί δρώντες σχετίζονται έστω και εφαπτόμενα με την μέχρι σήμερα εξουσία και διακυβέρνηση της Χώρας, αποτελούν περισσότερο μέρος του προβλήματος και λιγότερο μέρος της εν δυνάμει λύσης.

Ποιος / Ποιοι κομματικοί σχηματισμοί λοιπόν σήμερα παίζουν δυνατά και πειστικά στους τρεις παραπάνω χώρους, των συναισθημάτων που ανακουφίζουν, της πληροφόρησης που εμπιστεύεσαι και του βιώματος που επαληθεύει και πιστοποιεί;