- Ολόκληρη η αποκαλυπτική έρευνα.
- Για πρώτη φορά αποκαλύπτουμε όλο το παρασκήνιο της διαπλοκής μαζί με τις ρίζες της στο πολιτικό σύστημα. Τα ονόματα, τα γεγονότα, οι καταστάσεις και τέλος η μεγάλη αποκάλυψη. Διαβάστε όλο το αφιέρωμα της μάχης ανάμεσα στην Ευρώπη των λαών και την Ευρωπαϊκή διαπλοκή που στραγγαλίζει σήμερα το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Το 1989, με Κυβέρνηση Τζανετάκη, ψηφίσθηκε ο νόμος για την ιδιωτική τηλεόραση. Ατυχώς, αμέσως δόθηκαν «προσωρινές άδειες», ιδίως στους εκδότες (MEGA, Λαμπράκης, Αλαφούζος, Τεγόπουλος, Μπόμπολας, Βαρδινογιάννης) και στον Κυριακού (ANT 1). Το προηγούμενο έλλειμμα δημοκρατίας, όπως γίνεται συνηθως, άνοιξε την κερκόπορτα στην διαπλοκή, που όμως τότε φάνταζε στα μάτια του κόσμου ως “δημοκρατία και πολυφωνία”.
Αυτό άλλωστε δεν συμβαίνει και σήμερα; Η κατακρεουργημένη ΔΕΚΟ εθνικής σημασίας, που θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν υγιής και κερδοφόρος, απαξιώνεται από το πολιτικό σύστημα, τα ρουσφέτια και την ανομία ώστε η εκχώρηση της να φαντάζει λυτρωτική.
Στα ΜΜ”Ε” όμως η κατάσταση είναι απείρως προκλητικότερη αφού η πλειοψηφία τους δεν είχε αυτόνομη κερδοφορία! Ήταν ξεκάθαρο ότι εξυπηρετούσε άνομα συμφέροντα παράλληλα με το αντικείμενο της “ενημέρωσης” ώστε να δικαιολογείται και η (ζημιογόνος) λειτουργία του. Το είχε πει άλλωστε η Κάτια Μακρή με “παιδική αφέλεια”, όταν ο κύριος Μπόμπολας ήθελε να κάνει μειώσεις προσωπικού στον Πήγασο: Μα μπορεί να χάνει από τον Πήγασο αλλά βγάζει τόσα από τον Άκτωρα (!) γιατί να απολύσει δημοσιογράφους ;(!!). Αυτή ακριβώς είναι η αναγκαιότητα του Βασικού Μετόχου.
Η Οικουμενική Κυβέρνηση Ζολώτα, με Υπουργό Τύπου τότε τον Προκόπη Παυλόπουλο, μέσα σε δύο μήνες ετοίμασε το πλαίσιο για να δοθούν οριστικές άδειες. Μόνο που οι αποφάσεις Οικουμενικής δεν βολεύαν τους «νταβατζήδες». Γι’ αυτό και όταν Ζολώτας – Παυλόπουλος επιχείρησαν να φέρουν το θέμα στο Υπουργικό Συμβούλιο βρήκαν «απέναντι» και τους τρεις τότε Αρχηγούς: Μητσοτάκη – Παπανδρέου – Φλωράκη. Και οι τρεις ζήτησαν τις άδειες να δώσει η επόμενη Κυβέρνηση.
Όταν ο Παυλόπουλος, τον Απρίλιο του 1990, παρέδωσε το Υπουργείο Τύπου στον διάδοχό του Υπουργό της Κυβέρνησης Μητσοτάκη Β. Πολύδωρα του είπε: «Έχεις έξη μήνες να δόσεις οριστικές άδειες. Αλλιώς το προσωρινό θα γίνει οριστικό». Ο Β. Πολύδωρας είπε και το εννοούσε, ότι θα τελειώσει σε δύο μήνες. Από τότε έχουν περάσει 21 χρόνια με προσωρινές άδειες στους ίδιους! Εάν όμως ο κύριος Πολύδωρας γνώριζε τι θα συνέβαινε με την “ζαρντινιέρα”, ίσως να ήταν αποφασιστικότερος…
Η μόνη, έκτοτε, προσπάθεια απεμπλοκής των ΜΜΕ από τη διαπλοκή έγινε το 2004-2005 από την Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή και ιδίως από τον Κώστα Καραμανλή που επιστράτευσε πάλι τον Παυλόπουλο, μέσω του «βασικού μετόχου».
Η λυσσαλέα αντίδραση της διαπλοκής και, δυστυχώς, της Ευρωπαϊκής Ένωσης π0υ σύρθηκε από την Ευρωπαϊκή διαπλοκή την εμπόδισε. Ακόμα και σήμερα ζούμε με προσωρινές άδειες που ανήκουν στη διαπλοκή. Και να η ιστορία του «βασικού μετόχου». Το γράφω πολύ απλά ώστε να γίνει εύκολα κατανοητό χωρίς περίπλοκους όρους.
- I. Το Σύνταγμα του 1975 και η αναθεώρησή του το 2001.
Το Σύνταγμα του 1975 δεν είχε διατάξεις κατά της διαπλοκής με τα ΜΜΕ. Άλλωστε τότε η τηλεόραση ήταν κρατική και παρά το ότι υπήρχε το προηγούμενο του ΔΟΛ, δεν υπήρξε μέριμνα σε αυτή την κατεύθυνση.
Ήταν φυσικό, μέσα από τη γιγάντωση της διαπλοκής μετά το 1990 όπως λέχθηκε, να τεθεί το ζήτημα στην αναθεώρηση του 2001. Στην αναθεώρηση αυτών των διατάξεων πρωταγωνίστησε η Νέα Δημοκρατία, με σχετική εντολή του Κώστα Καραμανλή προς Πρ. Παυλόπουλο, που ήταν Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος τότε, αλλά γνώριζε το θέμα από την θητεία του στην οικουμενική.
Τότε θεσπίσθηκε το άρθρο 14 παρ. 9 που λέει: « Το ιδιοκτησιακό καθεστώς, η οικονομική κατάσταση και τα μέσα χρηματοδότησης των μέσων ενημέρωσης πρέπει να γίνονται γνωστά, όπως νόμος ορίζει. Νόμος προβλέπει τα μέτρα και τους περιορισμούς που είναι αναγκαίοι για την πλήρη διασφάλιση της διαφάνειας και της πολυφωνίας στην ενημέρωση. Απαγορεύεται η συγκέντρωση του ελέγχου περισσότερων μέσων ενημέρωσης της αυτής ή άλλης μορφής. Απαγορεύεται ειδικότερα η συγκέντρωση περισσότερων του ενός ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης της αυτής μορφής, όπως νόμος ορίζει. Η ιδιότητα του ιδιοκτήτη, του εταίρου, του βασικού μετόχου ή του διευθυντικού στελέχους επιχείρησης μέσων ενημέρωσης είναι ασυμβίβαστη με την ιδιότητα του ιδιοκτήτη, του εταίρου, του βασικού μετόχου ή του διευθυντικού στελέχους επιχείρησης που αναλαμβάνει έναντι του Δημοσίου ή νομικού προσώπου του ευρύτερου δημόσιου τομέα την εκτέλεση έργων ή προμηθειών ή την παροχή υπηρεσιών. Η απαγόρευση του προηγούμενου εδαφίου καταλαμβάνει και κάθε είδους παρένθετα πρόσωπα, όπως συζύγους, συγγενείς, οικονομικά εξαρτημένα άτομα ή εταιρείες. Νόμος ορίζει τις ειδικότερες ρυθμίσεις, τις κυρώσεις που μπορεί να φθάνουν μέχρι την ανάκληση της άδειας ραδιοφωνικού ή τηλεοπτικού σταθμού και μέχρι την απαγόρευση σύναψης ή την ακύρωση της σχετικής σύμβασης, καθώς και τους τρόπους ελέγχου και τις εγγυήσεις αποτροπής των καταστρατηγήσεων των προηγούμενων εδαφίων.». Οι διατάξεις αυτές επιβάλλουν την έκδοση εκτελεστικού νόμου για την εφαρμογή τους, πάντα σύμφωνα με το γράμμα και το πνεύμα του νόμου.
Α. Έτσι στη συνέχεια ο Ευ. Βενιζέλος, ως Υπουργός Τύπου της Κυβέρνησης Σημίτη, έφερε προς ψήφιση στη Βουλή το ν. 3021/2002, σ’ εκτέλεση του άρθρου 14 παρ. 9 του Συντάγματος. Όπως όλοι οι νόμου του Βενιζέλου –απ’ όποιο Υπουργείο και αν πέρασε- ικανοποιούσε φαινομενικά όλους, και πρωτίστως τους «νταβατζήδες», αλλά ήταν κενός περιεχομένου. Δεν έλεγε τίποτα. Γι’ αυτό και η διαπλοκή στα ΜΜΕ συνέχισε, εντελώς ανενόχλητη, τη δουλειά της κατά προφανή παραβίαση του Συντάγματος, που πια δεν ανεχόταν τη διαπλοκή.
Β. Στο μεταξύ, μετά την αναθεώρηση του 2001 και τη θέσπιση του άρθρου 14 παρ. 9 του Συντάγματος, οι «νταβατζήδες» ανησυχούσαν. Με το μεν Σημίτη ήταν σίγουροι. Τι θα γινόταν όμως με τον διαφαινόμενη έλευση Κ. Καραμανλή ως Πρωθυπουργού, στον οποίο φυσικά δεν είχαν καμία εμπιστοσύνη; Γι’ αυτό και άρχισαν καταγγελίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και ιδίως στην Commission (Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού), ισχυριζόμενοι ότι το άρθρο 14 παρ. 9 του Συντάγματος ήταν αντίθετο με το ευρωπαϊκό δίκαιο περί ανταγωνισμού! Τότε ο Γενικός Διευθυντής Ανταγωνισμού Αλεξάντερ Ζάουμπ ζητούσε επιμόνως από την Κυβέρνηση Σημίτη ν’ απαντήσει, υπερασπιζόμενη το Σύνταγμά μας. Καμία απάντηση. Σιωπή. Τόσο από τον Ευ. Βενιζέλο, ως Υπουργό Τύπου, όσο και –πολύ περισσότερο- από τον διάδοχό του στο Υπουργείο Τύπου Χρ. Πρωτόπαπα. Δηλαδή ο Σημίτης και οι Υπουργοί του άφησαν αθωράκιστο το Σύνταγμά μας στην Ευρώπη έναντι των καταγγελιών των «νταβατζήδων». Εγκληματική πολιτικώς στάση, που άφηνε, με αφορμή το άρθρο 14 παρ. 9 και ολόκληρο το Σύνταγμά μας ν’ αμφισβητείται στην Ευρώπη. Και αυτό για να μην «θυμώσουν» οι «νταβατζήδες»! Και, κυρίως, για να υπονομευθεί το έδαφος ως προς την επερχόμενη Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή. Διότι αν το Σύνταγμά μας, και ιδίως το άρθρο 14 παρ. 9 είχε υπονομευθεί, τότε οιοσδήποτε εκτελεστικός νόμος της Κυβέρνησης Κ. Καραμανλή για την διαπλοκή στα ΜΜΕ θα ήταν άχρηστος, αφού δεν θα μπορούσαμε πια να επικαλεσθούμε στα κοινοτικά όργανα ούτε το ίδιο μας το Σύνταγμα! Τέτοια ξεδιαντροπιά, τέτοια υπονόμευση, τέτοια σύνδεση Κυβέρνησης Σημίτη και διαπλοκής!!
Αυτοί οι άνθρωποι σήμερα βγαίνουν και παριστάνουν τους τιμητές της διαφάνειας. Στο δεύτερο μέρος, θα δείτε κάποιους αξιοσέβαστους κυρίους που προβάλλουν ως άμωμοι και άσπιλοι, να ξεσπαθώνουν εις βάρος της χώρας τους και της δημοκρατίας. Αύριο το δεύτερο μέρος, με το παρασκήνιο της προσπάθειας και της ρήξης.
Όλα τα ονοματα υπεράνω υποψίας που σήμερα μάλιστα εμφανίζονται ως άσπιλοι σωτήρες. Οι ενέργειες τους, αλλά και οι εταιρείες που κατέλυσαν την δημοκρατία στην Ευρώπη.
Το Σύνταγμα και ο «βασικός μέτοχος».
Η ΝΔ του Κ. Καραμανλή στο προεκλογικό πρόγραμμά της, το 2003, είχε εξαγγείλει ότι θα φέρει νόμο για την εφαρμογή του άρθρου 14 παρ. 9 του Συντάγματος και την πλήρη και οριστική πάταξη της διαπλοκής στα ΜΜΕ. Δηλαδή νόμο ώστε εργολάβοι και προμηθευτές του Δημοσίου να μην μπορούν να χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ ως «πολιορκητικούς κοριούς» για τα συμφέροντά τους.
Μέσα στο 2004 λοιπόν, η Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή άρχισε την επεξεργασία του νόμου για την εφαρμογή του άρθρου 14 παρ. 9 του Συντάγματος και την πάταξη της διαπλοκής. Η βάση του νόμου για τον «βασικό μέτοχο» ήταν: Τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ είναι δημόσια υπηρεσία, η οποία παραχωρείται, ύστερα από διαγωνισμό, με σύμβαση σε ιδιώτες. Οι δε συχνότητες είναι δημόσιο αγαθό, το οποίο παραχωρείται έναντι τιμήματος που οι ιδιώτες πληρώνουν για τη χρησιμοποίησή τους. Αποκλείονται από την παραχώρηση ηλεκτρονικών ΜΜΕ οι ιδιώτες που είναι εργολάβοι ή προμηθευτές του δημοσίου, καθώς και οι στενοί συγγενείς τους.
Β. Οι «νταβατζήδες» -με τα διάφορα παπαγαλάκια τους μέσα στην ίδια την Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή- πίστευαν πως την τελευταία στιγμή ότι ο Κ. Καραμανλής δεν θα τολμούσε να φέρει το νόμο προς ψήφιση. Σε αυτόν τον τομέα, τα φερέφωνα άρχισαν “προληπτική τρομοκρατία” για να αποτρέψουν την εξέλιξη. Σε αυτό δυστυχώς είχαν συμμάχους από το στενό περιβάλλον Καραμανλή, διότι είχαν στοχοποιήσει τον Προκόπη Παυλόπουλο, που μολονότι αναρμόδιος είχε επωμισθεί με εντολή Κ. Καραμανλή ως Καθηγητής το βάρος στήριξης του νόμου για το «βασικό μέτοχο». Αυτό ήταν σε θέση να το γνωρίζουν μετρημένοι στα δάχτυλα άνθρωποι, στο “περιβάλλον” που τον «έδιναν» κανονικά στους «νταβατζήδες». Αποτέλεσμα: Οι “άσχετες” επιθέσεις που έκαναν πολλούς να απορούν γιατί ο Παυλόπουλος άρχισε ξαφνικά να τραβάει τα πάνδεινα από τα κανάλια της διαπλοκής. Την στιγμή μάλιστα που δεν είχε έρθει ποτέ σε ανοιχτή ρήξη με τα συγκροτήματα. Έτσι του «έστησαν» την ανύπαρκτη υπόθεση «Χούπη», ήτοι υπόθεση όπου στενός του συνεργάτης στο γραφείου τύπου είχε, δήθεν, φτιάξει μαγαζάκι διορισμών. Πράγμα που διαψεύσθηκε κατηγορηματικά στη συνέχεια και αποκαλύφθηκε ότι οι «εμπνευστές» της σκευωρίας βρίσκονταν μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου, δίπλα στον Κ. Καραμανλή. Δηλαδή η στοχοθέτηση των εμπλεκομένων στην προσπάθεια γινόταν εκ των έσω και το εξοργιστικότερο, έδιναν και τα όπλα για να χτυπηθούν!
Τρανταχτή απόδειξη το περιβόητο πρωτοσέλιδο του “Έθνους” όπου το “σκάνδαλο” φιγουράρει δίπλα στην απάντηση της οικογένειας Μπόμπολα!
Το ιστορικό ψήφισης του νόμου για το «βασικό μέτοχο».
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα ψηφίσθηκε από την Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή, με εισηγητή Υπουργό τον Παυλόπουλο –που πλέον βγήκε στο προσκήνιο λόγω των απανωτών επιθέσεων- ο ν. 3310/2005 για το «βασικό μέτοχο». Δρακόντειος νόμος, ο οποίος όμως έβαζε φρένο στη διαπλοκή με τα ΜΜΕ, όπως ομολογούσε τότε σύμπασα η Αριστερά, αλλά και μη διαπλεκόμενες εφημερίδες, όπως ιδίως η «Ελευθεροτυπία –τώρα φαίνεται γιατί τα πληρώνει – και, εν μέρει, η «Καθημερινή». Στη διαπλοκή έπεσε τόσος πανικός, ώστε π.χ. ο Γ. Μπόμπολας, την ημέρα ψήφισης του νόμου, άρχισε να διαπραγματεύεται με την οικογένεια Θ. Αγγελόπουλου για την εξαγορά όλου του ομίλου του. Τότε ο Θ. Ρουσόπουλος, Υπουργός Τύπου της Κυβέρνησης Κ. Καραμανλή, είπε ότι είναι ο πρώτος νόμος που εφαρμόζεται πριν καν ψηφισθεί! Ταυτοχρόνως η διαπλοκή, μαζί με ευρωπαίους «ομολόγους» (π.χ. Matra, Dassault, Hochtifκλπ) βγήκε στο κλαρί στα ευρωπαϊκά fora, και ιδίως στη Commission, για να ξεθεμελιώσει το νόμο με άκρες που προσπαθούσε να βρει. Και είχε βρει!
Α. Κατά τη συζήτηση στο Βουλή του νόμου το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου «ξεσάλωσε» κανονικά. Πραγματική ουρά της διαπλοκής. Φώναζαν και αλάλαζαν ότι ο νόμος είναι αντίθετος με το ευρωπαϊκό δίκαιο και στοχεύει επιχειρηματίες!! Όρα Γ. Μπόμπολα. Αιχμή του δόρατος ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ Τ. Χυτήρης, και από κοντά ιδίως οι Ντ. Ρόβλιας και Α. Λοβέρδος. Η μεγάλη αρνητική έκπληξη ήταν ο έντιμος Απ. Κακλαμάνης, ο οποίος μάλλον από παραπληροφόρηση –αφού ουδέποτε είχε σχέση με τη διαπλοκή- έφτασε να κατηγορεί στη Βουλή τον Κ. Καραμανλή και τον Π. Παυλόπουλο ότι έφεραν το νόμο για το «βασικό μέτοχο» κατά παραγγελία του Α. Αλαφούζου για να χτυπηθεί ο Γ. Μπόμπολας!! Ως εκεί είχε φθάσει η διαβολή και η παραπληροφόρηση. Όπως επίσης αρνητική έκπληξη υπήρξε η υπέρ των διαπλεκομένων, κατ’ αποτέλεσμα, στάση των Στ. Μπένου και, ιδίως, του Αλ. Παπαδόπουλου. Του Αλέκου Παπαδόπουλου που οι ίδιοι “βαρώνοι” δεν χάνουν ευκαιρία να τον προωθούν ως “Σωτήρα”.
Β. Στο μεταξύ, το 2004, είχε μεσολαβήσει η ιστορική απόφαση 3242/2004 του Δ΄Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, με Πρόεδρο τον άξιο δικαστή Αντιπρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, Μιχάλη Βροντάκη. Η απόφαση αυτή ήταν η πλήρης δικαίωση των ρυθμίσεων του νόμου περί «βασικού μετόχου» της Κυβέρνησης Κ. Καραμανλή. Σ’ αυτήν στηρίχθηκε άλλωστε ο Προκόπης Παυλόπουλος για τη σύνταξη και υποστήριξη του νόμου και στη Βουλή και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η απόφαση αυτή αφενός δέχθηκε ότι το Σύνταγμά μας υπερέχει του ευρωπαϊκού δικαίου. Και, αφετέρου, τα φράγματα κατά της διαπλοκής που θέτει το άρθρο 14 παρ. 9 του Συντάγματος ως προς τα ΜΜΕ δεν έρχονται σε αντίθεση προς το ευρωπαϊκό δίκαιο περί ανταγωνισμού. Το αντίθετο μάλιστα. Εξυπηρετούν τον υγιή και ανόθευτο ανταγωνισμό, αφού δεν επιτρέπεται στους εργολάβους και τους προμηθευτές να έχουν ΜΜΕ και μ’ αυτά να εκβιάζουν κυβερνήσεις για να πάρουν δουλειές και, συνεπώς, να υπερέχουν έναντι των άλλων έντιμων ανταγωνιστών τους. Το κατάντημα της διαπλοκής του ΠΑΣΟΚ ήταν ότι αυτή την απόφαση του ανώτατου διοικητικού δικαστηρίου της Χώρας την κατακεραύνωσαν στη Βουλή ποιοι; Μα ακόμη και οι «κορυφαίοι» νομικοί του ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλος, Α. Λοβέρδος και Ντ. Ρόβλιας. Ναι, ο κύριος Βενιζέλος και ο κύριος Ρόβλιας που φιγουράρουν ως δελφίνοι στην μάχη της διαδοχής σήμερα! Η επιστήμη και τα νομικά στην υπηρεσία των «νταβατζήδων»! Και να σου λέει σήμερα ο Γιώργος Παπανδρέου και η ακολουθία του ότι τον έριξαν τα συμφέροντα!Μα εκείνα τον επέβαλαν αλλά τον ξεφορτώθηκαν όταν τίναξε τη Χώρα στον αέρα. Αυτή είναι η αλήθεια. Τόσο άχρηστος και επικίνδυνος υπήρξε, κατά την τωρινή μάλιστα ομολογία του μέχρι χθες κολλητού του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Βεβαίως του “Γουαναμπή” Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, του Μιχάλη των Wikileaks!
Για πρώτη φορά όλο το παρασκήνιο της υπόθεσης που κρίνει σήμερα την μοίρα της Ενωμένης Ευρώπης. Τα άγνωστα γεγονότα στην Ευρώπη, η επέμβαση της Ευρωπαϊκής διαπλοκής. Με ονόματα.
- Ο “Βασικός Μέτοχος”, ο καρκίνος που διαλύει την Ευρώπη των λαών.
- Η δικαίωση του Κ. Καραμανλή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
- Όταν οι «νταβατζήδες» βάζουν σιωπητήριο και στις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
- Ο ωμός εκβιασμός: Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν σέβεται ούτε τους θεσμούς της.
Ένας Επίτροπος για κλάματα. Μάλλον δεν έκανε ούτε για «καντηλανάφτης» της Ευρώπης.
Αμέσως μετά τη ψήφιση του νόμου για τον «βασικό μέτοχο», ο Κ. Καραμανλής έδωσε εντολή στον “αίροντα τας αμαρτίας του κόσμου” Προκόπη Παυλόπουλο, Υπουργό Εσωτερικών, να στηρίξει το νόμο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και ιδίως στη Commission. Και τούτο διότι, όπως είπαμε, οι «νταβατζήδες», τόσο οι ντόπιοι όσο και οι αλλοδαποί, είχαν πιάσει δουλειά κατεδάφισης. Ίσως να διερωτάται κανείς γιατί οι ξένοι «νταβατζήδες» είχαν σπεύσει να στηρίξουν την ελληνική διαπλοκή και ιδίως τον κ. Γ. Μπόμπολα. Πολύ απλό. Αν το «φράγμα» κατά της διαπλοκής που θεσμοθέτησε ο Κ. Καραμανλής γινόταν δεκτό από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τότε οι ευρωπαίοι «νταβατζήδες», και ιδίως οι Γάλλοι –να τι κάνουν τα οπλικά συστήματα- που ελέγχουν μεγάλο μέρος του γραπτού και ηλεκτρονικού τύπου, θα έχαναν «αυγά και καλάθια».
Για να είμαστε λοιπόν δίκαιοι: Δεν ήταν μόνον ο κ. Γ. Μπόμπολας και οι λοιποί εγχώριοι «νταβατζήδες». Όταν ο Καραμανλής «άνοιξε το ντουλάπι» στην Ευρώπη, οι σκελετοί που καραδοκούσαν ήταν πολλοί και επώνυμοι. Τότε ο Κ. Καραμανλής και ο Πρ. Παυλόπουλος κατάλαβαν ότι είχαν να κάνουν με δύναμη που υπερέβαινε κατά πολύ τα ελληνικά σύνορα και τα ελληνικά συμφέροντα. Δυστυχώς.
Όπως είπαμε, αμέσως μετά τη ψήφιση του νόμου για το «βασικό μέτοχο» ο Προκόπης Παυλόπουλος ξεκίνησε για την Ευρωπαϊκή Ένωση προκειμένου να υπερασπισθεί και το νόμο αλλά και το άρθρο 14 παρ. 9 του Συντάγματος κατά της διαπλοκής. Διότι, όπως επίσης είπαμε, Σημίτης, Βενιζέλος και Πρωτόπαπας, από το 2002, ουδέποτε θέλησαν να υπερασπισθούν το Σύνταγμα. Τον Ιανουάριο του 2005 ο Προκόπης Παυλόπουλος, μαζί με τον Θ. Ρουσόπουλο (Υπουργό Τύπου) και Χρ. Φώλια (Υφυπουργό Εθνικής Οικονομίας, αρμόδιο για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κοινοτικά κονδύλια), επισκέφθηκαν (και οι τρεις μαζί, όταν το ΠΑΣΟΚ και τα κανάλια της διαπλοκής τους κατηγορούσαν ότι πήγαιναν τρεις υπουργοί να δουν έναν «χαμηλόμισθο υπάλληλο») τον Αλεξάντερ Ζάουμπ, όπως είπαμε Γενικό Διευθυντή Ανταγωνισμού. Ένα βαθμό πιο κάτω από τον αρμόδιο Επίτροπο Τσάρλι Μάκ Κρίβι!
Και όλοι ξέρουν ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και, ιδίως, στη Commission ό,τι λέει ο Γενικός Διευθυντής κάνει ο Επίτροπος. Γι’ αυτό και άρχισαν απ’ αυτόν. Άλλωστε, όπως επίσης είπαμε, ο Ζάουμπ ήταν εκείνος που έγραφε σε Βενιζέλο και Πρωτόπαπα αμφισβητώντας -με πρωτοβουλία των «νταβατζήδων»- το ελληνικό Σύνταγμα και το άρθρο 14 παρ. 9. Επί δύο ώρες ο Παυλόπουλος, παρουσία Ρουσόπουλου – Φώλια, ανέλυε στο Ζάουμπ, ως Καθηγητής περισσότερο και γνωστός στο ευρωπαϊκό νομικό κατεστημένο λόγω προϋπηρεσίας στη Γαλλία, τη συμβατότητα του ελληνικού Συντάγματος και του νόμου περί «βασικού μετόχου» με το ευρωπαϊκό δίκαιο, πρωτογενές και παράγωγο.
Και επειδή υπήρχαν μάρτυρες και περιστατικά συνέβη το εξής: Ο Αλ. Ζάουμπ, νομικός και αυτός, αφού συμφώνησε με όλη την ανάλυση του Πρ. Παυλόπουλου, τόνισε με έμφαση ότι ήταν το απόλυτο δικαίωμα της Ελλάδας, σύμφωνα με το ευρωπαϊκό δίκαιο, να εφαρμόσει το Σύνταγμά της και να υιοθετήσει τους φραγμούς κατά της διαπλοκής με τα ΜΜΕ, όπως προέβλεπε ο νόμος για το «βασικό μέτοχο»!!
Και ενώ οι τρεις Υπουργοί του Κ. Καραμανλή είχαν πετύχει τα πάντα, πριν καν προσγειωθούν στην Αθήνα άκουγαν το MEGA, τον ΑΝΤ1 και το STAR να λένε τα αντίστροφα. Ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα απέρριπτε τελικά το νόμο για τον «βασικό μέτοχο». Τι, άραγε, ήξεραν οι «νταβατζήδες» περισσότερο από τρεις Υπουργούς και τον Γενικό Διευθυντή Ανταγωνισμού της Commission; Αυτό φάνηκε μόλις 15 μέρες αργότερα, Φλεβάρη του 2005. Όταν δηλαδή ο Προκόπης Παυλόπουλος πήγε να δει, νομίζοντας ότι όλα είχαν τελειώσει, τον αρμόδιο Επίτροπο Ανταγωνισμού Τσάρλι Μακ Κρίβι στις Βρυξέλλες. Α, και να μην το ξεχάσουμε. Μετά τη συνεννόηση των τριών Ελλήνων Υπουργών με τον Γενικό Διευθυντή Ανταγωνισμού Αλ. Ζάουμπ και τη σύμφωνη γνώμη του για το «βασικό μέτοχο», χάνονται τα ίχνη του τελευταίου. Τον άκουσε κανείς από τότε; Τσιμουδιά. Πήγε ο άνθρωπος στο σπίτι του. Τη σκυτάλη ανέλαβαν άλλα, μεγαλύτερα, «αφεντικά», εντός και εκτός θεσμικού πλαισίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ένας Επίτροπος για κλάματα. Μάλλον δεν έκανε ούτε για «καντηλανάφτης» της Ευρώπης.
Φλεβάρη λοιπόν του 2005 ο Παυλόπουλος συναντάται με τον αρμόδιο Επίτροπο Τσάρλι Μάκ Κρίβι στις Βρυξέλλες, παρουσία –πάντα υπήρχαν μάρτυρες- του τότε επικεφαλής της Μόνιμης Αντιπροσωπείας της Ελλάδας στις Βρυξέλλες ικανότατου πρέσβη κ. Βασίλη Κασκαρέλη. Να μην ξεχάσουμε: Ο κ. Επίτροπος, Ιρλανδός, πρώην Υπουργός Οικονομικών της Χώρας του αποχώρησε από την κυβέρνησή του με πολλές «σκιές». Τον ξεφορτώθηκαν και τον έστειλαν στις Βρυξέλλες ως Επίτροπο. Αυτό το παρελθόν σήμαινε πολλά. Όπως λέει ο Σαίξπηρ: «Οι παλιές αμαρτίες ρίχνουν μεγάλες σκιές»!
Στη συνάντησή τους ο Παυλόπουλος ανέλυσε στον Επίτροπο –με βάση όσα είχε πει στον Γενικό Διευθυντή Αλεξάντερ Ζάουμπ – το νομικό σκέλος του ευρωπαϊκού δικαίου, του ελληνικού Συντάγματος και του νόμου περί «βασικού μετόχου», σύμφωνα με την πάγια νομολογία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Και τότε συνέβησαν τα εξής:
Ο Επίτροπος, παρουσία ενός συνεργάτη του, είχε μπροστά του τα υπομνήματα των «νταβατζήδων», Ελλήνων και άλλων, με υπογραμμίσεις εκ των προτέρων! Σημειώνουμε ότι οι υπογραμμίσεις αυτές είχαν γίνει και με τη συνεργασία Έλληνα υπαλλήλου της Commission, με τον οποίο οι Έλληνες «νταβατζήδες» είχαν επικοινωνία. Τόσο καλά, τόσο απλά.
Ο Επίτροπος δεν απάντησε τίποτα στα νομικά επιχειρήματα του Πρ. Παυλόπουλου. Με κυνικό ύφος –ο Γ. Αλογοσκούφης, τότε Υπουργός Εθνικής Οικονομίας, είχε προειδοποιήσει τον Πρ. Παυλόπουλο για τις προθέσεις του Επιτρόπου αλλά ποιός μπορούσε να πιστέψει κάτι τέτοιο- του είπε: «Κύριε υπουργέ το ζήτημα δεν είναι νομικό. Είναι καθαρώς πολιτικό. Ο νόμος σας δεν είναι συμβατός με την πολιτική μας περί ανταγωνισμού».
Ο Πρ. Παυλόπουλος κατάλαβε αμέσως ότι το παιχνίδι ήταν στημένο. Με την εμπειρία του ως νομικού απάντησε στον Επίτροπο: «Τότε να μας απαντήσετε με προειδοποιητική επιστολή». Και αυτό διότι σκόπευε να προσφύγει η Ελλάδα αμέσως στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Διότι η νομολογία του τελευταίου ήταν παγιωμένη. Άρα ο Πρ. Παυλόπουλος ήταν βέβαιος ότι η Ελλάδα θα δικαιωθεί. Έτσι ειδοποίησε αμέσως, όταν έφυγε από το κτίριο της Commission, τον Κ. Καραμανλή. Και να μην ξεχάσουμε: Ο Επίτροπος δεν τόλμησε να αμφισβητήσει στη σύσκεψη το άρθρο 14 παρ. 9 του Συντάγματος.
Γι’ αυτό ο Πρ. Παυλόπουλος, στη συνέντευξη που έδωσε στις Βρυξέλλες, τόνισε όλα αυτά στους Έλληνες δημοσιογράφους, λέγοντας ότι τα συμφέροντα του Τόπου και το Σύνταγμά μας ήταν διασφαλισμένα. Και θα μείνει στην ιστρία η έκπληξη του κ. Στρατή Λιαρέλη, τότε δημοσιογράφου του MEGA, ο οποίος επιχειρούσε να μιλήσει για «Βατερλώ» της Κυβέρνησης Κ. Καραμανλή. Μην ξεχνάμε ότι το Βατερλώ απέχει μόλις δέκα χιλιόμετρα από τις Βρυξέλλες. Δεν ξέρουμε βεβαίως αν το ήξερε ο κ. Στ. Λιαρέλης, ο οποίος έγινε πυργοδεσπότης στη Μυτιλήνη επειδή ξεναγήθηκε επαγγελματικώς σε πολλά τηλεοπτικά μαγαζιά. Αρχής γενομένης από το μαγαζί του κ. Αθανασούλη, το Alter, αν το θυμάστε.
Ο ωμός εκβιασμός: Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν σέβεται ούτε τους θεσμούς της.
Στην Αθήνα ο Κ. Καραμανλής και ο Πρ. Παυλόπουλος, περισσότερο ως Καθηγητής, ετοίμαζαν την υπεράσπιση της Ελλάδας στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων για το «βασικό μέτοχο», έχοντας στο οπλοστάσιό του την ευρωπαϊκή νομολογία. Μάρτης του 2005. Και τότε συνέβη το εξής, που αποδεικνύει τη διαφθορά και τη διαπλοκή μέσα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Commission. Και ύστερα λέμε την Ελλάδα διεφθαρμένη! Η μεγαλύτερη διαφθορά υπάρχει στους ίδιους τους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης!!
Ευρισκόμενος στις Βρυξέλλες για δουλειά του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, ο Χρ. Φώλιας ειδοποιεί τον Πρ. Παυλόπουλο ότι η Επίτροπος κα Ντανούτα Χούμπνερ, αρμόδια για την περιφερειακή πολιτική, είχε πάρει απόφαση να κόψει όλα τα κοινοτικά κονδύλια από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (πάνω από 1 δις ευρώ) αν η Ελλάδα επέμενε να συνεχίσει τον αγώνα της για την υπεράσπιση του νόμου περί «βασικού μετόχου» στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Δηλαδή η Ελλάδα και η Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή εκβιαζόταν ωμά: Αν τολμούσε να πάει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, δεν θα είχε πρόσβαση στα κονδύλια για την περιφερειακή ανάπτυξη!!
Όλα αυτά αποδεικνύουν πόσο βαθειά ήταν η διαφθορά και η διαπλοκή μέσα στην Ευρώπη. Το απόλυτο κατάντημα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, το οποίο σήμερα εξηγεί εύγλωττα γιατί η Ευρώπη και η Ευρωπαϊκή Ένωση έφθασαν εδώ που έφθασαν: Στην κατάρρευση, επειδή τα συμφέροντα είναι πάνω από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τα οράματα των ηγετών που θεμελίωσαν την ενωμένη Ευρώπη. Τώρα καταλαβαίνει κανείς γιατί η Siemens καθορίζει σήμερα την πολιτική της κας Μέρκελ. Και τώρα καταλαβαίνει κανείς γιατί ο Χέλμουτ Σμιτ και ο Ζακ Ντελόρ εξεγείρονται έναντι των υπαλλήλων της διαπλοκής, επειδή παραμένουν πιστοί στο ευρωπαϊκό όραμα.
Μέσα απ’ αυτόν τον εκβιασμό η Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή αναγκάσθηκε, για να υπερασπισθεί την Ελλάδα, ν’ αναστείλει τον νόμο για τον «βασικό μέτοχο». Να θυμηθούμε τότε πως το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου και η διαπλοκή πανηγύριζαν. Και να θυμηθούμε πως τότε ξεκίνησε νέος πόλεμος της διαπλοκής έναντι του Κ. Καραμανλή και του Πρ. Παυλόπουλου.
Η δικαίωση του Κ. Καραμανλή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Στη συνέχεια η εταιρεία «ΜΗΧΑΝΙΚΗ» του Πρ. Εμφιετζόγλου –που δεν διαθέτει κανάλι- προσέφυγε στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, υπερασπιζόμενη το Σύνταγμα (άρθρο 14 παρ. 9) και το νόμο για το «βασικό μέτοχο».
Την Ελληνική Κυβέρνηση υπερασπίσθηκε τότε με απόλυτη επιτυχία ο Καθηγητής κ. Αντ. Μανιτάκης. Μετά τα χάλασε. Επί Κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου, όταν τον «γοήτευσε» ο φίλος του κ. Ν. Αλιβιζάτος. Αλλά κ. καθηγητά «τα στερνά τιμούν τα πρώτα».
Με την απόφασή του της 16/12/2008 το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, με Πρόεδρο τον Έλληνα κ. Β. Σκουρή, δικαίωσε σχεδόν στο σύνολο τις θέσεις της Κυβέρνησης Κ. Καραμανλή και ως προς την υπεράσπιση του άρθρου 14 παρ. 9 του Συντάγματος και ως προς το νόμο για το «βασικό μέτοχο». Ακολούθησε τις απόψεις του Εισηγητή κ. Κ. Lenaerts, που έχουν ως εξής:
«1) Το άρθρο 24, πρώτο εδάφιο, της οδηγίας 93/37/ΕΟΚ… έχει την έννοια ότι απαριθμεί κατά τρόπο εξαντλητικό τους στηριζόμενους σε αντικειμενικές σκέψεις απτόμενες της επαγγελματικής ιδιότητας λόγους που μπορούν να δικαιολογήσουν τον αποκλεισμό εργολήπτη από τη συμμετοχή σε διαγωνισμό για την ανάθεση σύμβασης δημοσίων έργων. Ωστόσο, η οδηγία αυτή δεν κωλύει ένα κράτος μέλος να προβλέψει άλλα μέτρα αποκλεισμού αποσκοπούντα στη διασφάλιση της τήρησης των αρχών της ίσης μεταχείρισης των υποβαλλόντων προσφορά και της διαφάνειας, υπό τον όρον ότι τα μέτρα αυτά δεν βαίνουν πέραν του αναγκαίου για την επίτευξη του στόχου αυτού μέτρου.
2) Το κοινοτικό δίκαιο πρέπει να ερμηνεύεται υπό την έννοια ότι δεν επιτρέπει εθνικές διατάξεις οι οποίες καίτοι επιδιώκουν τους θεμιτούς σκοπούς της ίσης μεταχείρισης των υποβαλλόντων προσφορά και της διαφάνειας στο πλαίσιο των διαδικασιών σύναψης δημοσίων συμβάσεων, καθιερώνουν αμάχητο τεκμήριο ασυμβιβάστου μεταξύ αφενός της ιδιότητας του ιδιοκτήτη, του εταίρου του βασικού μετόχου ή διευθυντικού στελέχους επιχείρησης που ασκεί δραστηριότητα στον τομέα των μέσων ενημέρωσης και, αφετέρου, της ιδιότητας του ιδιοκτήτη, του εταίρου, του βασικού μετόχου ή διευθυντικού στελέχους επιχείρησης που αναλαμβάνει έναντι του Δημοσίου ή νομικού προσώπου του ευρύτερου δημόσιου τομέα την εκτέλεση έργων ή προμηθειών ή την παροχή υπηρεσιών». Την απόφαση τότε δημοσίευσε και σχολίασε θετικά μόνο το «ΠΑΡΟΝ» του Μάκη Κουρή. Όλοι οι άλλοι έθαψαν την απόφαση. Μέχρι σήμερα πολλοί πιστεύουν ότι η υπόθεση είχε χαθεί. Θεέ μου τι παραπληροφόρηση!!
Όταν οι «νταβατζήδες» βάζουν σιωπητήριο και στις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
Εδώ τελειώνει –ή μάλλον αρχίζει- η ιστορία του «βασικού μετόχου». Και γιατί λέμε «μάλλον αρχίζει». Γιατί όλα εξηγούνται: Κ. Καραμανλής και οι “ζωντανοί” εξακολουθούν να πληρώνουν τη συνέπειά τους και τον πόλεμο κατά της διαπλοκής και των «νταβατζήδων». Ξέρουμε ότι και στο μέλλον θα κάνουν τη δουλειά τους. Άλλωστε τι έχουν να χάσουν;
Το μήνυμα είναι προς τη Συγγρού: Θα ορθώσει το ανάστημά της στη διαπλοκή; Αντώνη Σαμαρά θα καταλάβεις επιτέλους ότι η μόνη σωτηρία σου είναι ν’ αντισταθείς; Σου σκάβουνε το λάκκο. Τώρα που ο Λαός τα ξέρει όλα, ακολούθησε το δρόμο που χάραξε ο Κ. Καραμανλής. Διαφορετικά θα τελειώσεις. Και μαζί σου και το υγιές πολιτικό σύστημα και η Πατρίδα που θα κυλήσει στο Χάος μέχρι την τελική σωτηρία. Γιατί να είστε σίγουροι, ότι η Πατρίδα έτσι και αλλιώς θα σωθεί ακόμα και αν χρειαστεί να ματώσει.
Κατάλαβέ το καλά: Από σένα εξαρτάται αν οι «νταβατζήδες» θα τελειώσουν ή θα επιβιώσουν. Αν δεν το καταλάβεις υπάρχει η τελευταία λύση: Και πάλι η ώρα του Κώστα Καραμανλή. Με τους ίδιους όρους –δυστυχώς για την Ελλάδα- που ήρθε η ώρα του Εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1974.
Η Εναλλακτική λύση “3″ την οποία απευχόμασταν δηλαδή…
ΠΗΓΗ: http://olympia.gr
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου