Για ακόμη μια φορά παρακολουθούμε το νέο επεισόδιο της σειράς «Μνημόνιο ή χρεοκοπία». Το σενάριο κι αυτή τη φορά επαναλαμβάνεται και μοιάζει με κακή απομίμηση του προηγούμενου ομώνυμου επεισοδίου του μήνα Οκτωβρίου. Πρωταγωνιστές ακόμη μια φορά η πολιτική ηγεσία της χώρας, που προσπαθεί με κάθε τρόπο να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας πάνω της, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα τον βασικό συμπρωταγωνιστή και «ψυχή» ολόκληρης της σειράς επεισοδίων, τον Ελληνικό λαό.
Η πλοκή και σ’ αυτό το επεισόδιο διαδραματίζεται σε δύο σκηνικά, το ένα είναι το Ελληνικό κοινοβούλιο και το άλλο, όλη η υπόλοιπη χώρα με μεγαλύτερη έμφαση την πρωτεύουσα της χώρας και ειδικότερα τους δρόμους γύρω από το κοινοβούλιο.
Το σενάριο δεν καταφέρνει να πρωτοτυπήσει για μια ακόμη φορά και αναλώνεται στην ίδια πλοκή και στους σχεδόν, ίδιους διαλόγους κυρίως από την πολιτική ηγεσία αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα και σε ρόλο κομπάρσου, τις αντιδράσεις και διαμαρτυρίες του λαού. Δεν λείπουν και πάλι, η αντίθεση των συναισθημάτων, κυρίως στο σκηνικό του κοινοβουλίου, όπου ηρωικές δηλώσεις από βουλευτές πως αρνούνται να υπερψηφίσουν τα νέα μέτρα απειλώντας μάλιστα για αρνητική ψήφο, τελικά να μετατρέπονται σε δειλές αποφάσεις προτιμώντας να παραιτηθούν και να παραχωρήσουν την έδρα τους, αποδεικνύοντας, ξανά, την αδυναμία τους για ανάληψη της ευθύνης των αποφάσεών τους και του πολιτικού κόστους αυτών. Κάποιοι άλλοι βέβαια –η μειοψηφία- επιμένουν στην αρνητική ψήφο ενώ οι περισσότεροι ζουν στην ψευδαίσθηση πως σώζουν τη χώρα…
Σε όλο αυτό το επεισόδιο, ο λαός παρουσιάζεται σαν θεατής με συναισθήματα οργής και απόγνωσης, αλλά συγχρόνως και αδύναμος να πάρει την τύχη της χώρας και του μέλλοντός του στα δικά του χέρια. Παρόλα αυτά του δίνεται ο δικός του μονόλογος, την στιγμή που βρίσκεται διαμαρτυρόμενος έξω από τη Βουλή, ο οποίος, όμως, διακόπτεται βίαια ως συνήθως, με την παρέμβαση του τρίτου προσώπου στην σειρά των επεισοδίων που δεν είναι άλλο από τις δυνάμεις καταστολείς.
Όσο για το τέλος του επεισοδίου, μην ελπίζετε σε εκπλήξεις καθώς η κατάληξη είναι ξανά η ίδια. Τα μέτρα υπερψηφίζονται, η πολιτική ηγεσία νιώθει δικαιωμένη και ο λαός προδομένος και με την οργή του να ξεχειλίζει βυθίζεται σε μεγαλύτερη απόγνωση. Αφήνοντας τον θεατή να ελπίζει σε κάποια ανατροπή στο επόμενο επεισόδιο προγραμματισμένο για τον Ιούνιο.
Να σημειώσουμε πως η σειρά είναι Γερμανικής παραγωγής, συγχρηματοδοτούμενη από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ενώ στους τίτλους τέλους επισημαίνεται πως ομοιότητες με πρόσωπα και καταστάσεις είναι τελείως συμπτωματική.
Μακάρι να ήταν ένα κακογραμμένο σενάριο, μα δυστυχώς είναι η πραγματικότητα. Με μόνη διαφορά, πως ακόμη είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε τη ροή της ιστορίας.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου