Τι κατάφεραν οι "διασώστες" μας;

Ανακεφαλαίωση των «επιτευγμάτων» του Υφεσιακού Μνημονίου

Βομβαρδισμός αυτές τις μέρες και ενόψει των εκλογών, από ταμνημονιακά κόμματα για το τι πέτυχαν με το μνημόνιο και το PSI.

Και ενώ οι και οι δύο με κυνικότηταπέρασαν ρύθμιση χρηματοδότησης για τα κόμματά τους, όλη η Ελλάδα στενάζει από τα χρέη του Δημοσίου προς το εσωτερικό, ενώ είναι σε εξέλιξη το κόψιμο μισθών, συντάξεων και κοινωνικών παροχών/επιδομάτων αλλά και ο φοροαρμαγεδώνας σε όλο το φάσμα της ελληνικής κοινωνίας.

Και οι δύο πανηγυρίζουν για το τι πέτυχαν με το Μνημόνιο αλλά και το PSI.

Είναι έτσι;

Για να ανακεφαλαιώσουμε το έργο τους:

• Η πολιτική που συμφωνήθηκε δεν προβλέπει μέτρα ανάπτυξης.
• Προωθεί την υποτίμηση μισθών, συντάξεων και μικρομεσαίας ιδιοκτησίας, οδηγώντας την Ελλάδα σε μια αποειδίκευση και σε μια οικονομία με χαρακτηριστικά χώρας τρίτου κόσμου.
• Προστέθηκαν 600 χιλ άνεργοι και 50% νέο χρέος στο αγγλικό δίκαιο.
• Διάλυση της Παιδείας, Υγείας και της Εθνικής Άμυνας λόγω μη χρηματοδότησης των στοιχειωδών αναγκών τους. Χαρακτηριστικά αναφέρω τα χρέη του ΕΟΠΠΥ, τα βιβλία που δεν πήγαν ποτέ και τα ανταλλακτικά για την στήριξη του υπάρχοντος πολεμικού υλικού που δεν μπορούν να αγορασθούν.
• Δεν έγινε τίποτα στο καίρια και ουσιαστικά ζητήματα που αφορούν τα έσοδα του κράτους, όπως αυτά της φοροδιαφυγής, διαφθοράς και της γραφειοκρατίας. Αντίθετα τα πράματα χειροτέρευσαν.
• Η κυβέρνηση καμαρώνει για το κούρεμα, όπως λέει των 105 δισεκατομμυρίων στα ομόλογα-χρέος. Τα πράγματα δεν έχουν έτσι όπως τα περιγράφει. Το μισό από το κούρεμα αφορά ελληνικές τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία. Κατά συνέπεια, δεν μας χάρισαν οι δανειστές μας κάποια γενικά και αφηρημένα δις.
• Έναντι του κουρέματος οι τράπεζες θα λάβουν στήριξη από το δημόσιο 50 δισεκατομμυρίων. Δηλαδή ο ελληνικός λαός δανείζεται προκειμένου να πληρώσει το κούρεμα των τραπεζών, που το εμφανίζει η κυβέρνηση ως «δώρο» των ξένων.
• Το χειρότερο βέβαια είναι το αβέβαιο μέλλον των ασφαλιστικών ταμείων που με το κούρεμα χάνουν δισεκατομμύρια χωρίς να είχαν επενδύσει σε ελληνικά ομόλογα. Και από πάνω θα βγάλουν λέει αναλογιστικές μελέτες ενώ πετσόκοψαν τα αποθεματικά τους.
• Μεγάλοι χαμένοι είναι οι μικροομολογιούχοι. Αντίθετα, οι κάτοχοι μεγάλων ποσοτήτων ελληνικών ομολόγων τα έχουν αγοράσει τους τελευταίους μήνες στη δευτερογενή αγορά στο 28-32% της αξίας τους. Το κούρεμα σε αυτούς δεν συνοδεύεται με απώλειες αφού λαμβάνουν ομόλογα που αντιστοιχούν στο 35% της αξίας των προηγουμένων, καθώς και 15% της αξίας των ομολόγων, που είχαν στην κατοχή τους, άμεσα και σε ρευστό.
• Ανάλογα καμαρώνει η κυβέρνηση και για τη νέα δανειακή σύμβαση των 130 δισεκατομμυρίων. Στην πραγματικότητα από αυτά τα 130 δισεκατομμύρια τα 35 δις είναι το υπόλοιπο από το προηγούμενο δάνειο.
• Τα 50 δις όπως ήδη ανέφερα δίνονται στις τράπεζες και τα 30 δις στους ομολογιούχους για την ανταλλαγή. Κατά συνέπεια, ουσιαστικά, τα νέα ποσά που αφορούν άμεσα την Ελλάδα, είναι πολύ περιορισμένα.
• Το 2009 το ελληνικό ΑΕΠ ήταν 235 δις και το χρέος 298,7. Το ποσοστό του χρέους ως προς το ΑΕΠ ήταν 127,1%. Δηλαδή στο ίδιο περίπου ύψος που προβλέπεται να είναι αυτό το 2020 μετά από την μεγάλη περιπέτεια που περνάμε και αφού θα έχει διαλυθεί ο εργασιακός και κοινωνικός ιστός.
• Αν αθροίσουμε τα δάνεια που έχουμε λάβει, αυτά ανέρχονται ήδη στα 205 δις (75 +130). Αν αγόραζε εξαρχής η ΕΚΤ με το ίδιο ποσό τμήμα του ελληνικού χρέους, τότε θα είχαμε χρέος προς ιδιώτες 93,7 δις. που αντιστοιχεί σε ποσοστό 39,9% του ΑΕΠ. Ανάλογα, αν το 2009 γινόταν πρώτα το κούρεμα και μετά λαμβάνονταν μέτρα, τότε θα χρέος θα ήταν 158.7 δισεκ. που αντιστοιχεί σε 53,1% του ΑΕΠ το 2009.
• Ανάλογα, ως προς τη νέα συμφωνία, ακόμα και χωρίς την ανάγκη κάλυψης των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού έως το 2013, το ποσό των 130 (μείον 50 δις για τις τράπεζες και 30 δις για τους ομολογιούχους) δεν φτάνει ούτε για την κάλυψη των κουρεμένων τοκοχρεολυσίων έως και το 2020.
• Αυτό που πολλές φορές -άλλες εσκεμμένα και άλλες ακούσια- δεν εξηγείται, είναι το πεδίο εφαρμογής του κουρέματος. Οι περισσότεροι άνθρωποι, ακούγοντας τη φράση “50% κούρεμα του ελληνικού χρέους”, εύλογα σκέφτονται πως το ποσοστό αφορά στο σύνολο του χρέους της χώρας, που αυτή τη στιγμή ανέρχεται στα 366 δισεκατομμύρια ευρώ -άρα μείωσή του κατά 183 δις. Αυτό όμως δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα.
• Ποιους δεν αφορά : Ομόλογα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (περίπου 60 δις), δάνεια της Τρόικας (65 δις), άλλα δάνεια που έχει συνάψει το Ελληνικό Δημόσιο (περίπου 20 δις), Έντοκα Γραμμάτια του Ελληνικού Δημοσίου (15 δις), όσα ομόλογα λήγουν μετά το 2020 (άλλα 40 – 45 δις) και άλλες υποχρεώσεις προς προμηθευτές κλπ του Ελληνικού Δημοσίου (π.χ. φαρμακευτικές εταιρείες)
• Αν ένα χρέος 366 δις θεωρείται μη βιώσιμο, πόσο βιώσιμο θεωρείται ένα χρέος 291 δις;
• Το Ελληνικό χρέος είναι πλέον ΟΛΟ κάτω απότο αγγλικό δίκαιο.

Συμπερασματικά, οι πολιτικές που επιλέγονται από το 2009 είναι πολιτικές ύφεσης και μονόπλευρης λιτότητας. Δεν θέτουν την Ελλάδα σε τροχιά ανάπτυξης. Αντιθέτως αυξάνουν το χρέος, το έλλειμμα και τις κοινωνικές ανισότητες.

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η μελέτη του CEPR, η Ελλάδα στο πλαίσιο του προγράμματος υιοθετεί μέτρα προκυκλικά. Δηλαδή μία αυστηρότερη δημοσιονομική πολιτική που μειώνει τη συνολική ζήτηση στην οικονομία, κάνοντάς την να συρρικνωθεί περαιτέρω. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να:

• μειώνει τα δημόσια έσοδα, δεδομένου ότι οι εισφορές από τους φόρους πέφτουν μαζί με το εισόδημα.
• αυξάνει τις δημόσιες δαπάνες , όπως τα επιδόματα ανεργίας, που αυξάνονται αυτομάτως όταν η οικονομία συρρικνώνεται.

Αυτό καθιστά τον δημοσιονομικό στόχο ακόμη πιο δύσκολο να επιτευχθεί. Εάν το ΑΕΠ συρρικνώνεται(ύφεση), τότε η μείωση των δαπανών κατά, ας πούμε, 5% του ΑΕΠ, δεν βελτιώνει το δημοσιονομικό ισοζύγιο κατά το ίδιο ποσοστό,γιατί την επόμενη χρονιά ο παρονομαστής του κλάσματος (ΑΕΠ) είναι μικρότερος. Είναι σημαντικό να το θυμόμαστε αυτό, γιατί το Μνημόνιο επιβάλλει περικοπές δαπανών πολύ μεγαλύτερες από ό,τι δείχνει η μείωση των δαπανών όταν μετριέται ως ποσοστό του ΑΕΠ.Αυτάπέτυχαν οι σωτήρες μας.

Ζητήματα καίριας σημασίας που βοηθούν διαρθρωτικά την ανάπτυξη, η επίλυση των οποίων θα ενίσχυε δυναμικά και σε βάθος χρόνου την οικονομία, θα μείωναν τις δαπάνες και θα αύξαναν τα έσοδα, είναι ΕΠΙΤΗΔΕΣ άγνωστα και ξεχασμένα για την Τρόικα και των Μνημονιακών κυβερνήσεων. Ζητήματα που έχουν καταθέσει με μελέτες κοινωνικοί φορείς(ομοσπονδία εμπόρων) όπως:

• περιορισμός της γραφειοκρατίας
• ενίσχυση της διαφάνειας,
• έγκαιρη απονομή δικαιοσύνης,
• ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας,
• εκσυγχρονισμός του θεσμικού πλαισίου,
• οργάνωση και τόνωση της επιστημονικής έρευνας,
• συνεχής και υψηλού επιπέδου κατάρτιση των εργαζομένων,
• βελτίωση των υποδομών,
• ολοκλήρωση της μηχανοργάνωσης και γενικά η ψηφιοποίηση στο δημόσιο τομέα,
• δημιουργία ενός απλού και ξεκάθαρου φορολογικού συστήματος χωρίς παράθυρα και μπαλώματα
• άρση των όλων στρεβλώσεων που προκαλούνται στην αγορά από δυσλειτουργίες του κράτους και που θα μπορούσαν να λάβουν χώρα άμεσα και δίχως κόστος,

αλλά και στοιχεία που χρησιμοποιούν οι αγορές και τα κράτη παγκόσμια(World Economic Forum) όπως:

• Θεσμοί(Institutions): 96η η Ελλάδα το 2012
• Υποδομές(Infrastructure): 45η
• Μακροοικονομικό Περιβάλλον(Macroeconomic environment ): 140η
• Υγεία και Εκπαιδευτικό Σύστημα(Health and primary education): 37η
• Ανώτερη Εκπαίδευση και Κατάρτιση(Higher education and training): 46η
• Αποδοτικότητα Αγορών Αγαθών(Goods market efficiency): 107η
• Αποτελεσματικότητα της Εργασίας(Labor market efficiency): 126η
• Ανάπτυξη Χρηματοπιστωτικής Αγοράς(Financial market development): 110η
• Τεχνολογική Ετοιμότητα(Technological readiness): 47η
• Μέγεθος Αγοράς(Market size): 42η
• Εξειδίκευση Επιχειρήσεων(Business sophistication): 77η
• Καινοτομία(Innovation): 88η.

θίχτηκαν ακροθιγώς ή και καθόλου.

Ένας είναι ο λόγος που ρίχνουν τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα: να διαλύσουν το κοινωνικό κράτος το οποίο 2 χρόνια τώρα στηρίζονταν στις εισφορές αυτών των μισθών. Αυτά που εφαρμόζουν σε εμάς, τα έχουν κάνει Βούλγαροι, Ρουμάνοι κλπ. Το αποτέλεσμα; ΜΗΔΕΝ.

Σιγά μην πάει επενδυτής να βάλει τα λεφτά του σε χώρες που επικρατεί τέτοια κοινωνική αναστάτωση.

Αυτά και σκεφτείτε όταν πάτε στις κάλπες ποιους θα ψηφίσετε και τι θα ψηφίσετε.

Υπάρχουν τρεις επιλογές σε ότι αφορά το οικονομικό πρόγραμμα:

• Συνέχιση των όρων του υφιστάμενου υφεσιακού-νεοφιλελεύθερου Μνημονίου, εντός του Ευρώ με τα αποτελέσματα που τα ζούμε όλοι μας.
• Αλλαγή των όρων και επανακαθορισμός του Μνημονίου με στόχο την Ανάπτυξη και των παραγόντων που το επηρεάζουν όπως αναφέρθηκαν πιο πριν, πάντα εντός του ευρώ
• Δραχμή και ίσως έξοδο από την ΕΕ.

Εσύ αποφασίζεις στις 6-5-2012

Πηγή