Βρυξέλλες: «Φτιάξτε κυβέρνηση!»

Βρυξέλλες: του Θάνου Αθανασίου 

Το σχηματισμό κυβέρνησης που θα τηρήσει τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα ζητούν σε όλους τους τόνους Βρυξέλλες, Βερολίνο και Ουάσιγκτον. Αυτό βέβαια, αν ο λαός και το πολιτικό σύστημα επιθυμούν να παραμείνουν στην Ευρωπαϊκή Oικογένεια. Αν και τα στελέχη της Κομισιόν, οι διπλωμάτες του συμβουλίου και οι αξιωματούχοι του ΔΝΤ δεν επιθυμούν να δυναμιτίσουν την κατάσταση ξεκαθαρίζουν ένα βασικό στοιχείο της επόμενης μέρας: παραμονή στο ευρώ και την ΕΕ χωρίς πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων δε νοείται

Από το πρωί της δευτέρας τα spread ανεβαίνουν για την Ιταλία, το ευρώ πέφτει, τα χρηματιστήρια γκρεμίζονται και η οικονομία πλήττεται ποικιλοτρόπως. Το πρώτο πράγμα που επισημαίνουν κοινοτικοί παράγοντες είναι πως η παράταση της αβεβαιότητας θα πλήξει κατ’ αρχήν τον ελληνικό τουρισμό ενόψει καλοκαιριού, σε δεύτερο βαθμό τον κοινοτικό προϋπολογισμό και προφανώς μπορεί να αποβεί μοιραία για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους συνολικά στην Ευρώπη. Ας μην ξεχνάμε ότι παρά τις προβλέψεις για ανάκαμψη οι επίσημες εκθέσεις της Κομισιόν και των υπουργείων οικονομικών των κρατών - μελών μιλάνε για: «ρίσκα που βαρύνουν προς την αρνητική πλευρά». 

Ξαναζούμε το Νοέμβριο του 2011

"Η Ελλάδα κινδυνεύει να τινάξει το ευρώ στον αέρα”, λένε κοινοτικές πηγές συμπληρώνοντας όμως ότι η τελευταία ευκαιρία για να σοβαρευτεί το πολιτικό σύστημα ήταν το Νοέμβριο και όχι τώρα. Η υπομονή και οι ευκαιρίες έχουν εξαντληθεί. Η Ελλάδα πρέπει να κατανοήσει ότι της δόθηκε αλληλεγγύη χωρίς προηγούμενο, διασώθηκε από τον όλεθρο, πληρώθηκαν μισθοί και συντάξεις, δεν έγινε στάση πληρωμών και όλα αυτά με κοινοτικά λεφτά - δηλαδή με χρήματα του Γερμανού, του Γάλλου, του Ιταλού και του Κύπριου φορολογούμενου. 

Χρήματα που θα μπορούσαν να έχουν διατεθεί για την ανάπτυξη και την απασχόληση σε εκείνες τις χώρες. Χρήματα που αν είχαν επενδυθεί στην Ιταλία, την Ισπανία, τη Γαλλία και την Κύπρο θα μπορούσαν να υποδιπλασιάσουν τα ποσοστά ανεργίας εκεί. Αυτό δεν έγινε, αλλά μετά κόπων και βασάνων στηρίχτηκε η ελληνική οικονομία και το μόνο που ζητήθηκε από τη χώρα ήταν να προσαρμοστεί. 

Κανείς στις Βρυξέλλες δεν μπορεί να καταλάβει γιατί οι Έλληνες δε θέλουν τα τελωνεία τους να εισπράττουν τους δασμούς, τα καταστήματα να κόβουν αποδείξεις, να ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα ή να βελτιωθεί το επιχειρηματικό περιβάλλον. Το μνημόνιο είναι μια απαραίτητη εκλογίκευση πολλών στοιχείων της οικονομικής ζωής που πήγαιναν στραβά. 

Κανείς δεν ξεχνάει βέβαια ότι τα τελευταία δύο χρόνια κατά την εφαρμογή του, η ελληνική κυβέρνηση και οι υπουργοί οικονομικών της, κ. Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλος, επέλεξαν συνειδητά να απορρίπτουν τις αρχικές προτάσεις της Τρόικας, για κάποιες δικές τους που θεωρούσαν πολιτικά εφικτές. Επέλεξαν δηλαδή την υψηλή φορολόγηση, το ΦΠΑ, τα χαράτσια και τις άστοχες περικοπές μισθών που δημιούργησαν 500.000 νέες θέσεις ανεργίας αντί να ακούσουν τη φωνή της λογικής και να απολύσουν απλά 150.000 δημοσίους υπαλλήλους. 

Φυσικά, οι παραλογισμοί που συμφωνήθηκαν θα μπορούσαν να τεθούν σε επαναδιαπραγμάτευση και η Τρόικα θα το δεχόταν μετά χαράς. Αυτό που δε θα δεχτεί όμως η Τρόικα είναι να ακούσει από το πολιτικό σύστημα ότι δεν αποδέχεται το χρονοδιάγραμμα μείωσης των ελλειμμάτων, ότι δε θέλει να κάνει αποκρατικοποιήσεις 19 δις, ότι βαριέται να φέρει νέο φορολογικό σύστημα, ότι δε σκοπεύει να εξυγιάνει το δημόσιο και τις δαπάνες του και ότι γενικώς θέλει να μείνουμε στο ευρώ, “γιατί είμαστε ωραίοι”. Κανείς στις Βρυξέλλες δεν ξεχνάει ότι ο ελληνικός λαός υπέφερε. Κανείς όμως δεν ξεχνάει ότι ο ελληνικός λαός αποδέχθηκε τη διαφθορά και το πελατειακό κράτος, ο ελεύθερος επαγγελματίας δεν πλήρωνε φόρους και το δημόσιο απλά δε δούλευε. 

Μπαρόζο, Ρεν και Βαν Ρόνμπεη σε αυτή τη φάση περιορίζονται να κρατάνε την αναπνοή τους μπας και λήξει αυτή η αβεβαιότητα. Πηγές του περιβάλλοντός τους, όμως, δεν μπορούν να παραλείψουν τη σύγκριση της ελληνικής αριστεράς με την αριστερά στην Κύπρο. Το Αγωνιστικό Κόμμα του Εργαζόμενου Λαού (ΑΚΕΛ) και ο πρόεδρος Χριστόφιας που δηλώνει κομουνιστής, κατέβαλαν κάθε δυνατή προσπάθεια παρά τις αντιστάσεις των λαϊκιστών για να κρατήσουν την Κύπρο έξω από τη δίνη της οικονομικής κρίσης, παίρνοντας τα σωστά μέτρα τη σωστή στιγμή, όσο δυσάρεστοι και αν έγιναν. 

Αντιθέτως, σημειώνουν κύκλοι της Επιτροπής, ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα δείχνει να μην αντιλαμβάνεται το παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον και δεν πολυενδιαφέρεται να κυβερνήσει ενώ και η Δημοκρατική Αριστερά προς το παρόν ανήκει σε αυτό που ονομάζουμε “αιθεροβάμων κοινό”. Δυστυχώς για αυτούς στις Βρυξέλλες, την Κομισιόν, τους θεσμούς και την Τρόικα εργάζονται παλιοί τους σύντροφοι με περισσότερες και καλύτερες αγωνιστικές περγαμηνές, έχοντας αφιερώσει τη ζωή τους “ στη βελτίωση της ζωής των Ελλήνων μέσα από την ευρωπαϊκή ιδέα”. Αυτοί σήμερα λυπούνται περισσότερο από όλους, καθώς βλέπουν να γκρεμίζεται ό,τι έχουν χτίσει.