Ο Ελληνας έφτιαξε στο μυαλό του μια δική του Χρυσή Αυγή! Γιατί, πολύ απλά, αυτή κρυβόταν!

Γράφει ο Γιώργος Χριστοφίδης

Για τον Κασιδιάρη έχουν γραφτεί τα πάντα. Η δική μου άποψη συμπυκνώνεται στο σχόλιο που ανέβασα χτες στη σελίδα μου στο facebook:

- Εμένα, ο μπαμπάς μου, ένα πράγμα με έμαθε: Δε χτυπάμε γυναίκα. Υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Τέλος.

Στο σημερινό σχόλιο θα ασχοληθώ με μια άλλη παράμετρο της υπόθεσης Χρυσή Αυγή, εξαιρετικά ενδιαφέρουσα κατά τη γνώμη μου. Το περίφημο «εμπάργκο» που μας επέβαλαν οι Χρυσαυγίτες, ως τιμωρία! Την απόφασή τους να μη μας κάνουν τη χάρη, σε μας τα media, να μας αφήνουν να τους προβάλλουμε! Και, κατ’ επέκτασιν, να μην κάνουν τη χάρη στους Ελληνες πολίτες να ακούν τις απόψεις τους.

Προσοχή, όμως. Δεν είναι μια ακόμη κορώνα, μια αμετροέπεια, ένας τσαμπουκάς. Είναι κάτι πολύ πιο έξυπνο από την πλευρά τους.

Στις 6 Μαΐου, η Χρυσή Αυγή κέρδισε κρυπτόμενη. Πολύ έξυπνα, εκμεταλλεύθηκε τις φοβίες του συστήματος απέναντι στα ακροδεξιά της ένστικτα, για να αφήσει κάθε Ελληνα ψηφοφόρο να φτιάξει, με το μυαλό του, μια δική του Χρυσή Αυγή. Δε βγήκε πουθενά να μας πει τι πρεσβεύει, τι πιστεύει για το ένα ή το άλλο ζήτημα. Ετσι, οι περίφημοι 440.00 Ελληνες δεν ψήφισαν τη Χρυσή Αυγή για αυτό που πραγματικά ήταν, αλλά για αυτό που ο καθένας –βολικά- έπλασε με το μυαλό του. Και πίστεψε ότι, ψηφίζοντας Χρυσή Αυγή, δίνει γροθιά στο διαφθαρμένο πολιτικό σύστημα.

Αυτό ακριβώς έγραψα σε τούτη εδώ τη στήλη τέσσερις μέρες μετά τις εκλογές. Και οι Χρυσαυγίτες θίχθηκαν. Και τα βρισίδια –αλλά και οι απειλές, γιατί έτσι αντιμετωπίζουν αυτοί όποιον λέει κάτι που δεν τους αρέσει- έπεσαν βροχή (είναι εκεί, κάτω από άρθρο μου της 10ης Μαΐου, μπορείτε να τα διαβάσετε για να σχηματίσετε τη δική σας άποψη -βέβαια, για να έχετε την πλήρη εικόνα, μην ξεχάσετε να ρίξετε μια ματιά και στα likes, πάνω δεξιά).

Μόνο που, μετά τις 6 Μαΐου, πήραν τα μυαλά τους αέρα. Φώναξαν «εγέρθητι», έβαλαν κοστούμια, πήγαν στη Βουλή, πήραν σβάρνα τα κανάλια, εσχάτως άρχισαν να μοιράζουν και μπουνίδια αριστερά-δεξιά. Αποκάλυψαν τον πραγματικό τους εαυτό. Και ο ψηφοφόρος της Χρυσής Αυγής ξαφνιάστηκε. Συνειδητοποίησε πως δεν είχε ψηφίσει αυτό. Οι –περιβόητοι- 440.000 άρχισαν να φυλλορροούν.

Ο Μιχαλολιάκος, λοιπόν, δεν καταφέρνει να μαζέψει τους στρατιώτες του, να τους πείσει να μην κάνουν κάθε μέρα και μια πρόκληση που διώχνει τους ψηφοφόρους κατά χιλιάδες… Και η 17η Ιουνίου είναι κοντά… Αρα; Τι καλύτερο από ένα εμπάργκο;

Με το εμπάργκο, η Χρυσή Αυγή μόνο κερδίζει. Καταγγέλλει ότι την καταδιώκουν. Κρύβεται στο καβούκι της ξανά. Βρίσκει δικαιολογία να αποσύρει τα πρωτοπαλίκαρα της από τα κανάλια και γλιτώνει μερικές χιλιάδες χαμένες ψήφους κάθε βράδυ. Αφήνει τα μπουνίδια να ξεχαστούν, τον κόσμο να θυμώσει με άλλα πράγματα και να ξαναπεί «Α, ρε… Χρυσή Αυγή που σας χρειάζεται».

Πιάνει το ίδιο κόλπο δυο φορές; Από μας εξαρτάται.

 Πηγή