Η επίθεση των Ταλιμπάν σε στόχους του ΝΑΤΟ, μεταξύ άλλων και στη «ειρηνευτική» δύναμη όπου συμμετέχουν έλληνες στρατιώτες, στάθηκε αφορμή για τους πολιτικούς ταγούς να μας θυμίσουν ότι η δημοκρατία, δεν … εμπεδώνεται μόνο στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και στο εξωτερικό.
Στο εσωτερικό, με τον «εξορθολογισμό» του «υπερδιογκωμένου» Δημοσίου, το κούρεμα των «πληθωρικών» μισθών και συντάξεων που μας πρόσφεραν μια ζωή στα πούπουλα τα προηγούμενα χρόνια αναντίστοιχα προς τις δυνατότητές μας, το άνοιγμα των «ελεύθερων» επαγγελμάτων και τη μάχη κατά του κομμουνισμού και γενικότερα του εσωτερικού εχθρού. Τουλάχιστον έτσι επιμένουν να μας λένε, ακόμα κι όταν καταλαβαίνουν ότι το παραμύθι πάλιωσε.
Στο εξωτερικό με τα … όπλα στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης πάνω από μια δεκαετία αμερικανοκινούμενης διεθνούς στρατιωτικής επέμβασης στο Αφγανιστάν υπό την κωδική ονομασία «Διαρκής Ελευθερία».
Μάρτυς μας ο Αβραμόπουλος ο οποίος στις δηλώσεις του με αφορμή το μπαράζ επιθέσεων στην Καμπούλ από το οποίο κινδύνευσαν τα μέλη της ελληνικής ειρηνευτικής αποστολής είπε:
«Η είδηση, ανήμερα την Αγία Ημέρα του Πάσχα, της επίθεσης που δέχθηκαν οι συμμαχικές δυνάμεις και το ελληνικό στρατιωτικό τμήμα στην Καμπούλ, έστρεψε άμεσα τις σκέψεις μας σε όλους εσάς που συμμετέχετε στην ελληνική αποστολή.
» Σας εύχομαι να είστε υγιείς, ασφαλείς και με υψηλό το φρόνημα σας και όταν έλθει η ώρα, να επιστρέψετε στην πατρίδα κοντά στις οικογένειες σας, με την υπερηφάνεια και την αναγνώριση της συμβολής σας στηνεμπέδωση της ειρήνης και της Δημοκρατίας στην ευαίσθητη αυτή γωνία του πλανήτη».
Άλλωστε, αφού ένας πόλεμος με πραγματικά, δολοφονικά όπλα θεωρείται «εμπέδωση της ειρήνης και της Δημοκρατίας» γιατί ένας άλλος πόλεμος, με «αόρατα» όπλα, οικονομικά αυτή τη φορά, εξίσου όμως θανατηφόρα, να μη θεωρείται από τους διεθνείς ιέρακες (που δρουν με διαφορετικά μέσα και στη μία και στην άλλη περίπτωση) και τους εγχώριους συνεργάτες τους «εμπέδωση της Δημοκρατίας»;
Οι συνέπειες μπορεί να αποδειχτούν σχεδόν ισοδύναμες: συνεχιζόμενη καταστροφή πάνω από μια δεκαετία στην περίπτωση του Αφγανιστάν, καταστροφή κι εδώ της οικονομίας, της εργασίας, των ανθρώπων και της κοινωνίας, των υποδομών, λεηλασία των πόρων και του φυσικού πλούτου, κατακερματισμός σε Ειδικής Οικονομικές Ζώνες, κ.λπ. Κι όλα αυτά μας προειδοποιούν με «λύπη» ότι θα κρατήσουν πάνω από μια δεκαετία…
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου