Aγώνας δρόμου για την 20η Μαρτίου

Βρυξέλλες: του Θάνου Αθανασίου

«Οι Βρυξέλλες παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα τις εξελίξεις στην Ελλάδα, παρακολουθούν τις συνομιλίες των πολιτικών αρχηγών και φοβούνται την αντίδραση των κοινοβουλευτικών ομάδων». Αυτό είναι το καταρχήν σχόλιο των Βρυξελλών (Κομισιόν και διπλωμάτες του Συμβουλίου) σε σχέση με τα τεκταινόμενα στην Αθήνα. Οι επιτελείς των θεσμών και των κρατών μελών, αν και προσπαθούν να είναι προσηλωμένοι στην θετική - ενεργητική διάσταση, κρυφοκοιτάζουν και προς τον «εφιάλτη».

«Αν στις 20 Μαρτίου η Ελλάδα δεν είναι σε θέση με τον έναν η με τον άλλο τρόπο να αποπληρώσει τις δανειακές τις υποχρεώσεις, θα αποκοπεί αυτομάτως από το ενιαίο νόμισμα», υποστηρίζουν οι υπεύθυνοι των οικονομικών υπηρεσιών της Κομισιόν. Για αυτό το συμπέρασμα έχουν προηγηθεί πάμπολλες μελέτες της EKT και της DG ECFIN, έχουν κοινοποιηθεί στα κράτη μέλη και στις εθνικές κεντρικές τράπεζες και ο απολογισμός έχει ως εξής:

1. Οι γαλλικές τράπεζες θα διαγράψουν 44 δις από τους ισολογισμούς τους, χρήματα από ελληνικά χαρτιά 

2. Οι γερμανικές τράπεζες θα χάσουν 16 δις για τον ίδιο λόγο, 

3. Οι υπόλοιπες ιδιωτικές τράπεζες ανά την ευρωζώνη θα χάσουν κατά αναλογία μεγάλα ποσά, 

4. η ΕΚΤ θα υποχρεωθεί να επαναλάβει τα προγράμματα απεριόριστης ρευστότητας, 

5. θα αρχίσει μια μεγάλη συζήτηση για την νομική αντίδραση των θεσμικών δανειστών σε σχέση με τα οφειλόμενα σε αυτούς. 

6. Το ελληνικό εμπόριο θα καταρρεύσει, οι πιστωτικές γραμμές θα παγώσουν, όπως και κάθε εισαγωγή (τρόφιμα, φάρμακα, πετρέλαιο) και οι καταθέσεις των Ελλήνων δεν θα έχουν αντίκρισμα στο ευρωσύστημα, άρα οι λογιστικές τους αξίες τους θα είναι αμφισβητήσιμες. 

7. Στις υπόλοιπες 16 χώρες θα αρχίσει μια κρίση εμπιστοσύνης και πιστώσεων προς την πραγματική οικονομία και οι δείκτες επιχειρηματικής και καταναλωτικής πίστης θα υποχωρήσουν στα επίπεδα του Σεπτέμβρη του 2008. 

8. Το κόστος για την αναθέρμανση της οικονομίας της ευρωζώνης, αγγίζει σύμφωνα με τις ίδιες εκτιμήσεις τα 750δις ευρώ και της ΕΕ των 27 τα 1,3 τρις (συντηρητική εκτίμηση). 

Αυτά είναι μερικά από τα διαπραγματευτικά στοιχεία της γραμμής της Κομισιόν και της ΕΚΤ έναντι των υποστηρικτών της εγκατάλειψης της Ελλάδας στην τύχη της. Αυτά και άλλα τόσα στοιχεία, όπως αναφέρουν κύκλοι σχετικοί με την συλλογή και επεξεργασία τους, είναι σε γνώση του Βερολίνου και του Παρισιού. Το στοιχείο που δεν έχει αναλυθεί, όπως λένε οι ίδιοι κύκλοι, είναι αυτό της εκλογικής επίπτωσης στις γερμανικές ομοσπονδιακές και τις γαλλικές προεδρικές εκλογές: «εικάζουμε πως ο Ν.Σαρκοζύ θα δεχθεί σίγουρα ένα σοβαρό πλήγμα λόγω της επικείμενης ύφεσης, όμως η τύχη της Α.Μέρκελ συνδέεται απόλυτα με τις επιδόσεις της γερμανικής βιομηχανίας». 

Η Α. Μέρκελ και ο Ν. Σαρκοζύ με τις σημερινές τους δηλώσεις, όπως σχολιάζουν στις Βρυξέλλες «φαίνεται ότι αφενός κατανοούν τη διάσταση του προβλήματος, αφετέρου αισθάνονται όση σιγουριά τους δίνουν τα σχέδια απορρόφησης του ωστικού κύματος που έχουν καταρτίσει ομάδες συμβούλων τους». Ο Ν. Σαρκοζύ έχει λίγο πολύ γνωστούς θεσμικούς συμβούλους που ορίζει η γαλλική γραφειοκρατία. Η Α. Μέρκελ ωστόσο δέχεται 17 διαφορετικές εισηγήσεις, αρκετά διαφορετικές και σε πολλές περιπτώσεις αντικρουόμενες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο αιρετικός για τα γερμανικά δεδομένα Πέτερ Μπόφιγκερ. Μέχρι στιγμής «όσοι εκπονούν αυτά τα σχέδια υποστηρίζουν ότι λεφτά υπάρχουν για να σωθούν στην περίπτωση έκρηξης στην Ελλάδα».

Ο παράγοντας που δεν υπάρχει στην εξίσωση είναι οι επιπτώσεις στις ΗΠΑ. Κατά μια εκδοχή που δέχεται μερίδα συμβούλων στου Λευκού Οίκου και έχει κοινοποιηθεί προσφάτως στις Βρυξέλλες, οι απώλειες στα αμερικάνικα χρηματιστήρια και στη βιομηχανία ανέρχεται σε «πολλά δισεκατομμύρια για κάθε μέρα αβεβαιότητας που θα ακολουθήσει», ενώ αναμένεται να τροφοδοτήσει και μια κίνηση εσωστρεφούς οικονομική πολιτικής, ή προστατευτισμού που θα μας γύριζε πολλά χρόνια πίσω. 

Το ουσιαστικό ζήτημα είναι πως, έστω και βραχυπρόθεσμα, εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας θα χαθούν «μόνο από την υποχώρηση της οριακής ροπής προς κατανάλωση». Οι ΗΠΑ δεν επιθυμούν να δουν την ΕΕ να προκαλεί κάτι τέτοιο. Όποιος στις Βρυξέλλες έχει ακούσει έστω και μια ομιλία του Αμερικανού Μονίμου Αντιπροσώπου κ. Γ. Κέναρντ, μπορεί να αντιληφθεί τι βλέπουν στην άλλη όχθη του ατλαντικού που δεν το βλέπουν στο Βερολίνο, το Παρίσι και την Αθήνα (παρεμπιπτόντως το βλέπουν στη Φρανκφούρτη): τον παράγοντα ανάπτυξη. Αυτό το περίφημο “consolidation... and now what?” (δημοσιονομική προσαρμογή... και τώρα τι;) Δυστυχώς αργά ή γρήγορα, εκτιμούν στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, στην ΕΕ θα αναγκαστούν να ακούσουν «τη μόνη φωνή που μπορούν να ακούσουν: τη Moody’s, τη Fitch και την S&P».

ΠΗΓΗ: http://www.real.gr